Delftsche Courant/Jaargang 81/Nummer 279/Vrouwenbeulen
| ‘Vrouwenbeulen’ door een anonieme schrijver |
| Afkomstig uit de Delftsche Courant, dinsdag 28 november 1922, [p. 1]. Publiek domein. |
Zooals men weet staat Frankrijk „aan de spits der beschaving”. De Franschen verklaren het zelf nadrukkelijk en de andere naties zijn te beleefd om het tegen te spreken.
Evenwel het vrouwenkiesrecht, dat in vele andere landen, die zich niet aan of nabij die punt bevinden, is ingevoerd bestaat in Frankrijk niet en voor enkele dagen heeft zelfs de senaat een voorstel daartoe verworpen. In 1922. Nu heeft de uitvinder van het fascisme, Mussolini, de parlementen het speelgoed van de volken genoemd, waaruit blijkt dat deze opper-fascist zelfs voor de parlementen geen respect heeft. Anderen, die meer ontzag hebben voor de volksvertegenwoordigingen hebben ons geleerd dat die Kamers, Huizen, Senaten enz. een staal, een monster zijn van de wijsheid der volken — maar men moet niet alles gelooven en er wordt veel kwaad gesproken. Is er ook niet een ondeugend versje dat booze dingen zegt van de parlementen:
Voorwaar ’t is evident
De naam van parlement
Komt, trots, z’n ed’len zwier
Van „parler” [1] en „mentir” [2]
Terwijl zijn adjectief
Den m[i]nnaars tot gerief
Van ’t rustig laisser-faire [3]
Den uitgang biedt op taire [4]
Het gebeurt zeker wel eens dat in de volksvertegenwoordingen van andere landen dingen gezegd worden, waarvoor de Waarheid bloost en zich schaamt, maar we moeten van die Hoogmogenden aannemen dat zij zich dan vergissen. Zoo heeft ook de Fransche senator zich vergist, die bij de behandeling van het ontwerp tot invoering van het vrouwenkiesrecht, zijn medeleden vertelde dat in de landen die ten Noorden van Frankrijk liggen, en waartoe ook ons land behoort, de vrouwen als slavinnen worden behandeld. Ze worden bedreigd, beleedigd, mishandeld, terwijl de Fransche vrouw alles heeft wat zij redelijkerwijze kan verwachten. Daarom, meende deze geleerde spreker, kon de Fransche vrouw er niets bij winnen als men haar het kiesrecht gaf.
Zoo ziet men hoe zelfs een senator van Frankrijk, een uitgelezene uit het land dat aan de spits der beschaving staat kan dwalen. We willen aannemen dat de Fransche vrouwen zoo gelukkig zijn als hij verzekert en dat zij niets meer te wenschen hebben, maar dat in België (ja ook bij dien onbedaarlijken bondgenoot) Nederland, Denemarken, Noorwegen, Zweden) en Engeland de mannen allemaal vrouwenbeulen zijn, zooals de Fransche Blauwbaard en de Fransche Landru — dat heeft die uitgelezene secuur mis.
