KUNST.
door
THEO VAN DOESBURG.
| Opgedragen aan den heer August Heyting en zijne vrienden
|
Wat is dit?
’n Potloodje.
En wat doet men met dit potloodje?
Teekenen.
Wat teekent men?
Menschen, dieren, planten, slootjes, molentjes, Chinee. sche poppetjes, Japansche vaasjes, huisjes.. .nou, alles
Teekent men dat?
..........................
Neen, men teekent ze na.
En waarom teekent men ze na?
Omdat iedereen dat doet.
En waarom doet iedereen dat?
Omdat men niet teekenen kan.
En waarom kan men niet teekenen?
Omdat men met ’n potloodje altijd heeft na-geteekend
Maar, wanneer men nu eens iets anders met een potloodje wil doen dan na-teekenen?
Dan lacht men u uit.
Waarom lacht men u uit?
Omdat men u dan niet begrijpt.
Waarom begrijpt men u dan niet?
Omdat men niet iets ziet dat men reeds kent.
En wat kent men?
Menschen, dieren, slootjes, molentjes, Chineesche poppetjes, Japansche vaasjes, huisjes . . nou, alles.
En God dan?
Ja, maar die kent men niet.
Waarom niet?
Omdat men Hem niet kan zien?
Hooren dan?
Tasten dan?
Ook niet.
Gewaarworden dan?
Ja gewaarworden wel.
Hoe?
Door gevoelens.
Waar?
Overal, in de ziel, in den geest, in het lichaam, in de onderziel . . .overal, overal!
En kan men dan door lijnen en kleuren geen teekens geven van deze gewaarwordingen?
Ik denk van wel.
Waarom?
Omdat het in de muziek ook zoo is, maar dan door geluid en stilte, inplaats door kleur en lijn.
En wat ontstaat er dan als men dat doet?
KUNST.
20–11–15.
|
