Eerste Oogst/Iris
| ← De dorpskerk | Eerste Oogst (1912) door Carel Steven Adama van Scheltema | De oogst → |
| Uitgegeven in Rotterdam door W. L. en J. Brusse. |
[ 29 ]
XXVII.
IRIS.
Over het grauwe golvend bergland joegen
De angstig zwangre wolke' hun nacht, — de wilde
Donder loeide, — en de doffe echo's rilden
Tot zij hun roffel uit alle rotsen sloegen.
De angstig zwangre wolke' hun nacht, — de wilde
Donder loeide, — en de doffe echo's rilden
Tot zij hun roffel uit alle rotsen sloegen.
Maar waar tot mij de hemel boog, daar tilde
De lucht heur zware wimpers op, — haar voegen
Barstten open — en breede stralen droegen
Het druipend goud op 't hoogland, waar het trilde.
De lucht heur zware wimpers op, — haar voegen
Barstten open — en breede stralen droegen
Het druipend goud op 't hoogland, waar het trilde.
Toen groeide over mijn duizlend hoofd uit vale
Diepten een purpren vlam, die langzaam steeg,
Om als een blonde engel naar 't licht te dalen.
Diepten een purpren vlam, die langzaam steeg,
Om als een blonde engel naar 't licht te dalen.
O dat mijn lied die lichte vleugels kreeg 1 —
Dat het als Iris uit den nacht kwam stralen, —
Zijn glans als 'n engel naar de toekomst neeg.
Dat het als Iris uit den nacht kwam stralen, —
Zijn glans als 'n engel naar de toekomst neeg.