Gezelle/Een' witte schorte...
< Gezelle
| ← Ik heb dat huis gezien | Tijdkrans door Guido Gezelle | 't Is al te zwaar → |
| Uitgegeven in Amsterdam door L. J. Veen. |
Een' witte schorte en binders,
een wagentje en twee kinders,
zoo voert ze, alhier, aldaar,
heur mutse en heur schoon haar.
een wagentje en twee kinders,
zoo voert ze, alhier, aldaar,
heur mutse en heur schoon haar.
Daar zijnder die begroeten
heur aanzichte en heur' sproeten,
heur langde en heur fatsoen,
en heur hooghielde schoen.
heur aanzichte en heur' sproeten,
heur langde en heur fatsoen,
en heur hooghielde schoen.
Heur moeder doet de koeien,
heur vader 't kooren groeien:
heur een broêre is soldaat,
en de andere ruimt privaat.
heur vader 't kooren groeien:
heur een broêre is soldaat,
en de andere ruimt privaat.
Heur' zusters zijn twee blommen,
die zelden steewaards kommen,
maar deugdzaam zijn ze, en vrij
nog wel zoo schoone als zij.
[ 61 ]
Ze speelt zij in de Heeren,
in nieuwe en schoone kleeren:
en 't heeft een heur portret,
in passe-partout gezet.
die zelden steewaards kommen,
maar deugdzaam zijn ze, en vrij
nog wel zoo schoone als zij.
[ 61 ]
Ze speelt zij in de Heeren,
in nieuwe en schoone kleeren:
en 't heeft een heur portret,
in passe-partout gezet.
Zij heeft nen amour tendre,
die 'n kan heur niet comprendre;
noch zij, die Cuerensch spreekt,
en 't Fransch met hamers breekt.
die 'n kan heur niet comprendre;
noch zij, die Cuerensch spreekt,
en 't Fransch met hamers breekt.
Comprendre en zal ze, eilacie,
maar aan de letste statie,
alwaar ze, om heur malheur,
naartoe rijdt, à vapeur.
maar aan de letste statie,
alwaar ze, om heur malheur,
naartoe rijdt, à vapeur.