Gezelle/Wolkensnee
< Gezelle
| ← o Heemelijke diepten | Rijmsnoer om en om het jaar (1897) door Guido Gezelle | Laat worden → |
| Uitgegeven in Rousselaere door Jules de Meester. |
[ 196 ]
WOLKENSNEE
S. M. ad nives, Ve.Aug.
GEEN zwanendons, geen witte zaan,
op verschgemolken melk ontstaan,
geen snee en blinkt, geen lammervel,
als wolkensnee, mij half zoo hel.
op verschgemolken melk ontstaan,
geen snee en blinkt, geen lammervel,
als wolkensnee, mij half zoo hel.
« 't Is snee die bloeit, » zoo dicht het volk :
« dat onbevlekt, alwit gewolk
is wolkensnee. Geen snee en groeit
zoo wit als witte snee, die bloeit. »
« dat onbevlekt, alwit gewolk
is wolkensnee. Geen snee en groeit
zoo wit als witte snee, die bloeit. »
Het blinkt daarin een' helderheid,
zoo wit en wordt geen wol bereid;
zoo wit en kan, dat wete ik vast,
gewasschen hij, die lijndoek wascht.
zoo wit en wordt geen wol bereid;
zoo wit en kan, dat wete ik vast,
gewasschen hij, die lijndoek wascht.
o Wolkensnee, zoo wit als schuim
van zuivel of van zilver, 't ruim
des hemels schijnt één weefgewaad,
van zonnelicht en zijdendraad.
[ 197 ]van zuivel of van zilver, 't ruim
des hemels schijnt één weefgewaad,
van zonnelicht en zijdendraad.
'n Lage er nooit maar zulke 'n snee
in 't hemelsblauw mijns levens, wee
noch wolken altijd zomerwit,
— daar 't dikwijls nu zoo duister zit!
in 't hemelsblauw mijns levens, wee
noch wolken altijd zomerwit,
— daar 't dikwijls nu zoo duister zit!
10/2/'97.