Het Vaderland/Jaargang 61/23 december 1929/Avondblad/Ludwig Wüllner
| ‘Ludwig Wüllner’ door aan anonieme schrijver |
| Afkomstig uit Het Vaderland, maandag 23 december 1929, Avondblad C, [p. 1]. Publiek domein. |
LUDWIG WÜLLNER.
De groote Wüllner kwam gisteren in Diligentia met bekende voordrachten, maar wie hem Wanderers Sturmlied, Meine Göttin, Jägers Abendlied, Schäfers Klagelied, Wanderers Nachtlied en An der Mond van Goethe hoort voordragen, ondergaat opnieuw de volle bekoring. Dat Wanderers Sturmlied slechts ten deele voorgedragen werd, valt — hoezeer Wüllner ook zelf terecht moge klagen over coupures in werk van Duitsche klassieke dichters — te verklaren; dit gedicht behoudt niet tot het slot dezelfde hooge waarde.
Van Goethe werd voorts Der Gott und die Bajadere met ongemeen talent voorgedragen; Wüllner wist hier inderdaad op bepaalde momenten die Furcht te suggeeren, die Goethe blijkens een gesprek met Eckermann in deze ballade tot uitdrukking heeft willen brengen. Maar ook teederheid, waardigheid, innig religieus gevoel, passie, opstandigheid weet Wüllner op pakkende wijze uit te drukken. Dit alles vindt men in Das Hexenlied van Von Wildenbruch, overbekend maar toch altijd weer boeiend, als Wüllner zijn groote talenten daaraan geeft. Dat de begeleiding van Coenraad Bos eveneens waardeering afdwingt, behoeft nauwelijks te worden geconstateerd.
Wellicht het allergeestdriftigst was het publiek na Schillers Lied van der Glocke. Wüllner zelf houdt nog steeds heel veel van Schillers bekendste lied en hij draagt het met zooveel liefde en toewijding voor, dat de opgetogenheid van het publiek alleszins verklaarbaar was. Hoewel ons de andere voordrachten liever waren, valt het bij de voorliefde van velen voor dit vaste programnummer te begrijpen, dat het ook ditmaal niet ontbrak. Persoonlijk zouden wij veel liever iets de jongere Duitsche dichters in plaats hiervan gehoord hebben. En er zijn wel jongeren, waaraan Wüllner aandacht schenkt, o.a. Rainer Maria Rilke. Dat is dan vermoedelijk voor een volgende maal.