Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants/Vilta

← Ce­ci­ta del­le men­te. Blind­heyt des Ver­stants

Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants (1644) door Cesare Ripa et al. Vil­ta. Bloo­dig­heyt, p. 65

Sce­le­ra­tez­za. Boe­ve­rye, On­deughd, Schel­me­rye →

Uitgegeven in Amstelredam door Dirck Pietersz Pers.

[ 65 ]

Vilta. Bloodigheyt.

EEn Vrouwe die ſlecht gekleet, en in een ſlickrige plaetſe op der aerde leyt, houdende in d’eene hand een Weehop, ſtaende als of zy haer’ oogen van der aerde niet dorſt opheffen, ter ſyden ſtaet een konijn.
Die Man wort bloode geheeten, die ſich minder hout als hy vermagh, en die niet derf beſtaen, ’t geene hy met lof en eeren kan uytvoeren, ſonder dat hy van die meeninge is af te brengen, en dat door ’t kleyn vertrouwen dat hy heeft, dat het met de dapperheyt ſoude beſtaen. En daerom is de bloodigheyt by een Vrouwe vertoont, die ter aerden leyt en qualijck gekleet is, want de Vrouwen beſwijckt den moed gemeenlijck eerder als den Mannen, om iet treflijx uyt te voeren.
Het gescheurde kleed bediet, dat in een blood Mensch geen gedachten zijn, om het lichaem op te proncken, als twijflende, of zy haere ſtaetigheyt en kleedinge in een ſtaet ſullen konnen onderhouden, dieder toe vereyſcht wort; of om dat het gemeene ſpreuckjen ſeyt,

Den ſtouten ’t luck brenght ſchatten an,
Den blooden ſtootſe verr’ daer van.

En om dat de Man geen ſtoutigheyt heeft van wegen ſijne blodigheyt, om iets treflijx uyt te rechten, ſoo leyt deſe Vrouw in ſlijck en dreck, met een vuyl en ſlordigh leven, ſonder datſe immermeer in ’t licht komt, of tot kenniſſe van Menſchen, die haer met noodtdruftige dingen mochten te hulpe komen.
De Weehoppe, wort van veele Schrijvers voor een ſeer ſnoode en vuyle vogel gehouden, ſich met dreck en andere vuyligheyt voedende, als hebbende geen hert, om ſijn koſt met eenige moeyte te gaen ſoecken. Dat zy de oogen nederſlaet, bediet haer kleyne hert en moed, gelijckmen daer van de werckingen ſien kan. Het konijn is uyter natuere ſeer vuyl, gelijck veelen ſeer klaerlijck bekent is, die de natuere van deſe dieren hebben beſchreven.