Occult woordenboekje/Subjectieve Ik

Uit Wikisource
Stigma ‘Subjectieve Ik’ door D. van Veen Subjectieve verschijnselen
Afkomstig uit D. van Veen Jzn. ([1937]) Occult woordenboekje, Apeldoorn: Ned. Ver. van Spiritisten „Harmonia”, p. 62-63. Publiek domein in de EU.
[ 62 ]
Subjectieve Ik: Thomson Jay Hudson heeft in zijn standaardwerk: „De wet der psychische verschijnselen” („The law of psychic phenomena”), de hypothese van het objectieve [ 63 ]en subjectieve Ik opgesteld, om de mediamieke verschijnselen te verklaren zonder gebruik te maken van de spiritische hypothese, dus: animistisch.
Ortt, die het boek vertaalde, toont in zijn eigen werk: „Het Spiritisme” aan, waar Hudson’s fout ligt.
Het subjectieve Ik van Hudson is dus het tweede Ego, waaraan hij de volgende kenmerken toekent:
het kan steeds door suggestie geleid en beheerst worden; het is niet in staat, inductief te redeneren;
terwijl het objectieve Ik door de zintuigen waarneemt, doet het subjectieve dit door intuïtie; het is de zetel van aandoeningen en van het geheugen. Het is de intelligentie, die zich in een gehypnotiseerde persoon openbaart, wanneer die zich in somnambulen toestand bevindt. Het ziet, zonder de ogen te gebruiken, m.a.w.: het bezit het vermogen van helderziendheid.
Men leze de beide genoemde werken er op na.