Ode an die Freude

Uit Wikisource
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
< Portaal:Muziek

Ode an die Freude

Auteur Friedrich von Schiller, bewerkt door Ludwig van Beethoven
Genre(s) Volkslied
Brontaal Duits
Datering 1785
Bron Wikipedia-nl
Auteursrecht Publiek domein
Logo Wikipedia
Logo Wikipedia
Meer over Ode an die Freude op Wikipedia

Ode an die Freude (Lofdicht aan de vreugde) is een gedicht geschreven door de Duitse dichter en historicus Friedrich Schiller. Schiller schreef de oorspronkelijke versie van het gedicht in 1785. In 1803 paste hij het gedicht enigszins aan. Het gedicht is vooral bekend geworden, doordat het wordt gebruikt in de koorfinale van de Negende Symfonie van Beethoven uit 1823. Beethoven voegde voor deze gelegenheid drie regels toe aan het begin van het gedicht.

De Raad van Europa koos in 1972 Beethovens uitvoering uit als volkslied. In 1985 werd het door de staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie uitgekozen als officieel volkslied van de Unie.

Ode an die Freude[bewerken]

O Freunde, nicht diese Töne!
Sondern laßt uns angenehmere anstimmen
Und freudenvollere! (1)

Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum!
Deine Zauber binden wieder,
Was die Mode streng geteilt;
Alle Menschen werden Brüder, (2)
Wo dein sanfter Flügel weilt.

Wem der große Wurf gelungen,
Eines Freundes Freund zu sein,
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer's nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund.

Freude trinken alle Wesen
An den Brüsten der Natur:
Alle Guten, alle Bösen
Folgen ihrer Rosenspur.
Küsse gab sie uns, und Reben,
Einen Freund, geprüft im Tod;
Wollust ward dem Wurm gegeben,
Und der Cherub steht vor Gott!

Froh, wie seine Sonnen fliegen
Durch des Himmels prächt'gen Plan,
Laufet, Brüder, eure Bahn,
Freudig, wie ein Held zum Siegen.

Seid umschlungen, Millionen,
Diesen Kuß der ganzen Welt!
Brüder! Über'm Sternenzelt
Muß ein lieber Vater wohnen.
Ihr stürzt nieder, Millionen?
Ahnest du den Schöpfer, Welt?
Such' ihn über'm Sternenzelt!
Über Sternen muß er wohnen.

Geschrapte slot:

Rettung von Tirannenketten
Grossmut auch dem Bösewicht,
Hoffnung auf den Sterbebetten
Gnade auf dem Hochgericht!
Auch die Toden sollen leben!
Brüder trinkt und stimmet ein,
Allen Sündern soll vergeben
Und die Hölle nicht mehr sein.

Eine heitre Abschiedsstunde!
süssen Schlaf im Leichentuch!
Brüder - einen sanften Spruch
aus des Totenrichters Munde!

Loflied aan de vreugde[bewerken]

O vrienden, niet deze klanken!
Maar laten wij aangenamere aanheffen,
en vreugdevollere!

Vreugde, schitterende godenvonk,
dochter uit Elysium!
Wij betreden met vurige hartstocht,
hemels wezen, jouw heiligdom!
Jouw toverkrachten verbinden weer
wat gewoonte strikt verdeeld heeft,
Alle mensen worden broeders
waar jouw zachte vleugel zich welft.

Wie geslaagd is in de grote onderneming
een vriend vriendschap te bewijzen,
Wie een lieve vrouw veroverd heeft,
laat die zijn gejuich mede laten opgaan!
Ja, wie ook maar één sterveling
de zijne kan noemen op de aardbol!
En wie dat nooit gekund heeft,
laat die stilletjes wenend verdwijnen uit dit samenzijn!

Met vreugde laven alle schepsels zich
aan de borst van de natuur,
Alle goeden en alle slechten
volgen in haar spoor van rozen.
Kussen gaf zij ons en wijn,
een vriend die trouw bleef tot in de dood;
Lustbeleving is de worm gegeven,
en de Cherub staat voor God

Verheugd, zoals zijn zonnen zweven
door het prachtige ontwerp van de hemel,
doorloop zo, broeders, jullie pad,
vreugdevol, zoals een held op weg naar de overwinning.

Laat je omarmen, miljoenen,
Deze kus aan de hele wereld!
Broeders! Boven het sterrenuitspansel
moet een lieve vader wonen.
vallen jullie neer, miljoenen?
Voel je de schepper, wereld?
Zoek hem boven het sterrenuitspansel!
Boven de sterren moet hij wonen.

Opmerkingen[bewerken]

(1) De eerste drie regels werden toegevoegd door Beethoven in 1823 en ontbraken in de beide versies van Schiller.
(2) Deze en de voorgaande regel werden gedicht door Schiller in 1803. In de oorspronkelijke versie uit 1785 waren deze twee regels als volgt:
Was der Mode Schwert geteilt;
Bettler werden Fürstenbrüder,

Externe links[bewerken]

Audio Luister naar een extern audiobestand van Ode an die Freude.