☾ 71 ☽
de verſterking der Zeemagt van uwen kant ook te ſtremmen? Neen Vorst! Indien Gy het wel met het Land meende, zo zoud gy, indien het niet in uwe magt ſtond, voor de beveiliging ter Zee en te Lande beide na behooren te zorgen, ten minſten zo veel moeten doen, als in uw vermogen was, en, even als de braave De Wit in juist zulk eene omſtandigheid deed, ten minſten eene Vloot in Zee moeten brengen, en de verwaarloozing van het Leger ter verantwoording laaten van hen, die ’er de oorzaak van waren. Dog het geval is niet zo.
Amſterdam heeft, U ten gevalle, meer dan eens geconſenteerd in eene maatige vermeerdering van Landmagt, die Gy ook maar voorgaaft te eiſſchen, dog Amſterdam begeerde tevens, dat dezelfde zorge en onkoſten voor de deerlyk vervallen Zeemagt wierd beſteed. Was dat onbillyk?
Nog eens: Waar toe zullen wy onze Landmagt gebruiken? Kunnen wy ooit zo veele Troupes betaalen en bovendien nog naar behooren voor de Vloot zorgen dat wy ’er onze Veſtingen mede kunnen bezetten en beſchermen, en dan nog een genoegzaam Veldleger overhouden.
Men moest uitzinnig wezen om dit te ſtellen: de Finantien, het vermogen onzer Republiek laten dit niet toe. Wat dan te doen in onze omſtandigheid. Eenvoudig dit. Steeds in goede verſtandhouding en een naauw Bondgenootſchap leven met Frankryk, den magtigſten en goedwilligſten, en zo wy hem verbitteren, gelyk wy meer dan eens ondervonden hebben, den gedugſten onzer naburen: — ons Leger van zesendartig à veertig duizend man, wel betalen en in goede order houden, om ’er langs dien weg, zo dra het nodig is, door het aanwerven ſlechts van nieuwe manſchappen, een dubbeld getal van te kunnen maken. Wyders ons toeleggen, dat wy ſteeds eene goede Vloot hebben, om zo menigmaal andere Mogendheden in Oorlog zyn, dat zeer dikwils gebeurd, onze NEUTRALITEIT en VRYE ZEEVAART tegen ELK kunnen handhaven, den Koophandel te kunnen beſchermen, en door deszelfs bloei, de geheele Republiek te doen floreeren. Dit is de ware weg, maar dien Gy
