Veel duidelijker echter vertoonen zich de melksapvaten bij de Wolfsmelk-soorten, die plantenfamilie, welke zoo rijk is aan melkgevende gewassen. Vooral is dit het geval met die uitheemsche soorten dezer familie, welke in haar voorkomen geheel op cactus-planten gelijken. Bij deze meerjarige planten wordt het melksap gevonden in lange, tamelijk wijde buizen, met zeer dikke wanden, die zich veelvuldig vertakken en een slingerenden loop hebben door het geheele celweefsel der schors, maar die vooral in de nabijheid der jeugdige houtlaag digt opeen gehoopt zijn.
Fig. 5. (135 maal vergroot) Men ziet eenige dier buizen afgebeeld in nevenstaande fig. 5, zooals zij bij dezelfde vergrooting als fig. 4 gezien, tusschen de schorscellen van Euphorhia splendens verspreid liggen.
Laat men van eene zoodanige Euphorbia (b.v. E. splendens, vooral E. canariensis) een stuk in water rotten, of behandelt men het eenigen tijd met slappe potaschoplossing, dan valt het niet moeijelijk, om daaruit de melksapvaten, met het gestremde melksap en de bijzondere zetmeel-korreltjes, geheel afzonderlijk te verkrijgen.
Men heeft veel getwist over den juisten aard der melksapvaten, en wel, of men hier te doen heeft met eene eigen soort van cellen, dan of het slechts de kanalen, tusschen de cellen in gelegen, (de zoogenaamde intercellulaire ruimten) zijn, waarin zich het raadselachtige vocht bevindt.
