wijst bovendien, dat geluiden van verschillende sterkte met verschillende snelheden zich voortplanten moeten.
Vooral deze laatste uitkomst, zoo lijnregt strijdig met al wat men tot nog toe op grond van naauwkeurige proefnemingen als zeker beschouwt, is wel geschikt om ons eenig wantrouwen in te boezemen voor earnshaw's mathematische tour de force. Evenwel, en dit is de voorname reden, die ons noopt hier daarover te spreken, juist deze laatste opmerkelijke uitkomst vond in de zitting zelve eene onverwachte bevestiging door de verklaring van eenen ooggetuige (onze bron, het Engelsche Mechanics magazine, noemt dien niet), dat bij de noordpool-expeditie van sir j. franklin waarnemers, op eenige Engelsche mijlen afstands van een stuk geschut geplaatst, altijd het kommandowoord tot het afvuren van dit stuk later hoorden dan de ontploffing, die op dit woord volgde.
Is iets dergelijks ooit bij andere gelegenheden waargenomen?
Gele vensterglazen voor photographische werkplaatsen. Een Engelsch photograaph, ponting, uit Bristol, deelde voor eenigen tijd in een brief aan de Photographical Society te Londen mede, dat hij ongeveer 5 jaren geleden zijne werkplaats voorzien had van gele vensterruiten, met veel zorg na voorafgaande beproeving gekozen. In den laatsten tijd had hij evenwel bij de door hem ontwikkelde photographiën eene matheid van toon, eene omsluijering waargenomen, waarvoor hij geene reden kon vinden, totdat het hem eindelijk inviel te onderzoeken, of zijne glazen, die vroeger de photogenische stralen niet merkbaar doorlieten, ook veranderd waren. Het bleek spoedig, dat zij dit nu duidelijk deden, en toen betere glazen in de vensters waren gezet, verdwenen ook de bovengenoemde nadeelen ten eenenmale.
Het gele glas kan dus door den tijd de eigenschap verliezen om photogenische stralen terug te houden, en dit, gelijk ponting ten laatste nog berigt, zonder eenige uitwendig merkbare verandering in kleur of dergelijke te ondergaan.
Over de eenheid des menschelijken geslachts heeft andreas wagner zijne denkbeelden uiteengezet in het pas verschenen tweede deel zijner Geschichte der Urwelt (Leipzig, 1858). Eene soort is, althans bij de gewervelde dieren, de zamenvatting van de gezamenlijke individuen, welke met elkander eene on bepaald vruchtbare nakomelingschap kunnen voortbrengen. Een zorgvuldig kritisch onderzoek van de bekend gewordene voorbeelden van bastaardvorming heeft W. tot de volgende resultaten geleid: 1) soorten tot een en hetzelfde natuurlijk geslacht behoorende kunnen met elkander paren; 2) in den vrijen
