Akademie, heeft isidore geoffroy saint-hilaire eenige der daarin behandelde punten aangeduid. Dit deel handelt voornamelijk over het moeijelijke vraagstuk der hybriditeit, zoowel bij planten als bij dieren. Door bijeenzameling der goed geconstateerde feiten en door eigene sedert 1847 in het werk gestelde waarnemingen is hij daaromtrent tot uitkomsten geraakt, die veel gewigt hebben ter beantwoording eener andere vraag, namelijk die aangaande de bestendigheid der soort. Wij kunnen die uitkomsten kortelijk op volgende wijze zamenvatten.
1) Geen voorbeeld is bekend van hybriditeit tusschen dieren van verschillende klassen en orde, noch ook van verschillende waarlijk natuurlijke familiën.
2) Daarentegen bestaan er onloochenbare gevallen van vruchtbare paring tusschen dieren, behoorende tot twee verschillende geslachten, vooral onder de vogels.
3) De hybriditeit tusschen dieren van hetzelfde geslacht komt tamelijk menigvuldig voor.
4) Enkele voorbeelden zijn ook bekend van dubbele hybriditeit, dat is van bastaardvorming tusschen den bastaard van twee soorten en een individu eener derde soort.
5) De hybriden ontstaan niet alleen onder huisdieren, maar ook niet zelden onder in het wild levende dieren.
6) Er zijn vele onvruchtbare bastaarden, er zijn ook velen, die slechts eene beperkte vruchtbaarheid hebben, maar er zijn ook anderen, die de geschiktheid tot voortteling volkomen bezitten.
Hypnotisme als pijnverdoovend middel.—Dr. azam, professeur suppléant aan de geneeskundige school te Bordeaux, heeft aan Dr. p. broca te Parijs mededeeling gedaan van een door hem ontdekt nieuw anaestheticum, geschikt om bij operatiën de lijders voor de pijn ongevoelig te maken, en met hetwelk door hem reeds een aantal proeven zijn genomen Dit middel is niets anders dan de bij ons wel bekende, schoon verkeerdelijk dus genoemde biologie of electro biologie, door den Manchesterschen geneesheer braid het eerst goed beschreven onder den naam van hypnotisme, een toestand, welke naar het oordeel van Ref. aan het zoogenaamd dierlijk magnetisme tot grondslag ligt en als zoodanig door hem behandeld is in het Album der Natuur voor 1852, bladz. 321 enz. De wijze, waarop men dien toestand te voorschijn roept, is de volgende. Men plaatst voor den lijder op korten afstand van zijne oogen een blinkend voorwerp, waarop hij nu zijne blikken aanhoudend vestigen moet, en wel zoo, dat de oogen naar boven gewend worden door eene sterke zamentrek-
