te verliesen zijn) soo ernstlick den Coninck waerschoude, soo verre als by desen Spaenschen hooghmoet niet in den toom hielde, dat hy wel sach commen dat de selve soude de oorsake zijn van de wterste bederffenisse van den heelen staes deser Landen, die metter tijt dese moetwillige regieringe, die de Spaegniaerts waer sy connen ofte moghen plegen aen te rechten, niet en soude connen verdraghen. Ende dese vermaninghe dede hem de Keyser in onse tegenwoordicheyt, mergaders in bywesen van wijlen mijn Heere den Grave van Bossu, Vader van den letst overledenen, ende van veel ander Heeren van zijner camer, van den welcken noch eenighe by leven zijn. Maer noch het aensien van zijns vaders gebot, noch zijner eygener saken welvaert, noch de gherechticheyt, selfs niet (t'ghene dat oock de vreemste natien, hoe barbarisch datse zijn, pleecht te bedwinghen ende achterwaert te doen houden) zijnen eed dien hy ghedaen hadde, en hebben noyt connen dese aengheboren aert ende wille temmen ofte matighen: Jae, darenteghen niet anders dan of hy de overhandt boven alle rechten, privilegien ende vryheden des landts, selfs over de redelickheyt ende gherechticheyt hadde ghehadt: alsoo heeft hy alle banden ontwee gebroken, om in eenen on-
