baerheyt wil beschuldighen, teghens ons ende teghen de onse is: oock dat de onghetrouwicheyt die hy t'onswaert ghebruickt heest (sonder noch tę spreken van dat hy openbaerlick heest den gantschen lande trouwe ende gheloove ghebroken) meerder is dan men wel soude ghelooven: dat hein als dan oock al 'selve insgelijcks wedervare, ende dat hy soo wel by alle die nu leven als by den nacomelinghen voor sulcks als hy is ghehouden werde. De welcke straffe wy aen hem veel meerder sullen achten, dan de ghene die hy ons meynt aen te doen, ende daer hy ons mede dreycht dopr dese barbarische ende tyrannische verbanninge: van de welcke met Godes hulpe wy ons niet meer en onstellen, dan oft eenen droom ware. Ende aengaende dat sy ons den Keyzer Karel zijn voorhoudende, willen wy alhier in den eersten ende voor al protesteren, dat wy de ghedachtenisse des selven altijt in hoochster eere ende weerden ghesint zijn te houden, eensdeels om dat zijnen name so groote alomme is doer, zijne seyten, eensdeels oock om dat hem belieft heest ons die eere te bewijsen, dat hy ons heest in zijn camer opghetrocken den tijdt van neghen jaren, ende wy hem daerenteghen altijt seer ghetrouwen dienst ende seer
