Naar inhoud springen

Pagina:Arbeiders.djvu/93

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
91

neer hij het dwaze plan van zijnen zoon vernam. Was het hem toch niet eerst, na bezwaren in het oneindige, gelukt, verlof te krijgen om te solliciteeren naar de betrekking van armendokter in een der voorsteden—en wat was dit in vergelijking van hetgeen hij nu van plan was?

Telkens echter, wanneer de dokter zoo ver in den loop zijner gedachten was gekomen, zeide hij, om zich schijnbaar wat tot kalmte te stemmen: "Ja.... ja, waartoe mij hierover te verontrusten? Zij bekommert zich toch niet om mij."



IX.

Toen Mortensen de redactie van "de Vriend des Volks" op zich nam, veranderde hij den naam van het blad in "de ware Vriend des Volks", ook werd de courant op fijner papier en met helderder letter, dan zulks in den tijd van Hansen plaats had, uitgegeven. De illustratiën bleven echter nog een' tijd lang, zoo als zij tot nu toe altijd waren geweest, zwarte vlekken met een weinig wit hier en daar. Op zekeren dag maakte de redacteur aan zijne geabonneerden bekend, dat met het volgend kwartaal te beginnen de illustratiën voor goed zouden verdwijnen.

Hierdoor verloor het blad natuurlijk eenige abonnés onder de kleine burgerij, maar Mortensen had daar geen spijt van. "De ware Vriend des Volks" verkreeg weldra zijne lezers, en wat het geldelijke betrof, dit ging boven alle verwachting.

Wanneer Mortensen de courant 's morgens met zich naar het Departement nam, las één der jongere commiezen van het bureau gewoonlijk den inhoud voor „ wanneer men tijd er voor had." De adjunct-klerk Hiorth had juist