er één dier al te gewone tooneelen van strijd en verwarring voorviel, tusschen de Hollandsche krijgslieden en de Engelsche dienaren, waarvan de eigenaar van het voertuig het slachtoffer kon worden. Manninga snelde dus ter hulpe van wie die noodig had; maar in plaats van eenig ernsthaftig staatsman, die te kampen had met den kwaden wil of de booze hartstochten tegen zijn gevolg, zag hij eene jeugdige vrouw, weerloos slachtoffer van een afschuwelijken aanslag. Woeste mannen omringden de ongelukkige, die gij daar ziet en wilden haar vermoorden; het éénige, wat hun opzet vertraagde, was hun onderlinge twist; zij waren het niet ééns over de wijze van haar dood; sommigen wilden haar binden, in ’t water werpen en dáár aan haar lot overlaten; — anderen, en zij beriepen zich op de letterlijke uitvoering van zeker bevel, wilden eerst zich verzekeren van haar dood; — nog anderen waren bezig haar prachtig gewaad te ontdoen van de gouden sieraden en rijke gesteenten, waarmede het bezet was, en betwistten elkander reeds bij voorraad den buit. Het was een ijzingwekkend tooneel, dat ik, uit mijn wagen, bij het licht der fakkelen, met een blik snel overzag; maar het was niet de eerste maal dat menschelijke wreedheid en menschelijk lijden mijne oogen troffen."
»Neen, voorwaar; de dochter van Heer Diedrik Sonoy heeft andere dingen beleefd," hernam Barneveld, ietwat scherp.
»De dochter van mijn vader heeft ook geleerd, zich niet te laten versagen, waar anderen zouden bezwijmen," vervolgde Emerentia. »Dus ziende, dat het eene vrouw was, die men folterde, achtte ik mijn bijstand niet ongepast, steeg snel uit den wagen en zag, hoe het grootste deel dier mannen reeds vluchtten bij de nadering van Manninga en zijne dienaren. De twee, die bleven, schenen toch besloten hun opzet te volbrengen, ondanks zóó vele getuigen. Heer Lieuwert weerde ze af, door zich te stellen tusschen hen en het slachtoffer, dat zich niet anders ver-
