deugd. Teunis, de strooper, liet zich gebruiken voor alles waar wat mee te verdienen was; zelfs voor verklikker van de justitie, als deze hem er voor betaalde; zelfs voor spion, als hij daarvoor werd gehuurd.
In die kwaliteit nu werd Teumis door officieren van het Engelsch garnizoen te Vlissingen gebruikt, om de wegen des Heeren de Villiers te bespieden, eene laagheid, waarvan men zich had kunnen overtuigen, als men hem gevolgd had in zijn snellen draf tot even buiten Oostkapelle, waar hij eene taveerne binnenstoof en men hem had kunnen zien in kennelijk goede verstandhouding met een troepje Engelsch krijgsvolk — met hen sprekende zou onjuist zijn, maar in een druk en levendig gebarenspel en door vingerwijzing de sinds dagen verwachte tijding brengende, dat de persoon in kwestie op den openbaren weg was aan te treffen, geheel alleen, en dus de gemakkelijke prooi van elk, die iets tegen hem wilde ondernemen. Daarop hadden twee mannen van de bende, hoewel tot het voetvolk behoorende, paarden geeischt van den kastelein, die ze niet durfde weigeren, waren opgestegen en in den snelsten draf, dien de hindernissen van den weg toelieten, in de richting van West-Souburg voortgejaagd. De anderen bleven vooreerst waar zij waren en hielden Teunis bij zich, die, nadat hij eenig geld had ontvangen, zich liefst uit de voeten had gemaakt. Maar de Engelschen hadden hunne redenen om hem te wantrouwen en hielden hem in hun midden, zelfs toen zij opmarcheerden.
De Villiers intusschen had aan het woeste voortijlen van den strooper niet langer zijne aandacht gewijd, dan om zich te verzekeren dat deze niet vervolgd werd, en stapte rustig voort, in ernstige gedachten verdiept, misschien wel zich beradende over den tekst, dien hij zou kiezen voor zijne avondpreek, want dat hij des anderen daags niet in den voormiddag zou optreden stond bij hem vast. Zoo was hij Oostkapelle doorgegaan, zelfs de verdachte taveerne voorbij, reeds door de soldaten ontruimd, en was op het punt regelrecht den weg naar Middelburg in te slaan, toen hij zich op eens omsingeld zag door een troep Engelsche soldaten, terwijl hun aanvoerder hem de hand op den schouder legde met een: »Geef u over, zonder weerstand, gij zijt mijn gevangene!"
Wat verrast en zelfs in het eerste oogenblik onaangenaam ge-
