Honthorst stemde het toe met een glimlach, die de arme Lucienne deed verbleeken. Zij begon zich te verbeelden, dat de schilder van haar geheimen tegenzin, om hem haar gebedenboek in handen te geven, de oorzaak ried. Dien ochtend viel er niets bijzonders voor, dan dat de Koningin drukke conferenties had met de Koningin van Bohemen, waarbij de kolonel Douchant en Mevrouw de Sourdiac tegenwoordig waren, en waarbij de Vicomte Fabroni niet geraadpleegd werd, dat de Prinses Louise zich, na hare teekenles, afzonderde in hare kleedkamer, die zij niet verliet, voor zij met de andere dames bij de Koningin samentrof, dat de l’Espine geene poging deed om haar te naderen, en dat zij hem daartoe ook niet aanmoedigde. Was dat afspraak, uiterste voorzichtigheid, of het gevolg van een onderhoud, dat zij met den schilder Honthorst gehad had, nadat hare zusters zich verwijderd hadden? — Wij hebben daarvan nog geene inlichting; ’s middags kwamen er voorname heeren uit ’s Hage, welke de Koningin bij zich ter maaltijd hield; maar de intrige, die ons het meeste heeft beziggehouden, was oogenschijnlijk door dit alles noch gevorderd, noch ontwikkeld, en alle hoofdpersonen bleven in een toestand van spanning, waarvan de meesten hunner zich geene rekenschap wisten te geven, hoezeer zij het niet aan vermoedens en gissingen over elkander lieten ontbreken.
