hoop had moeder te worden. Tot hiertoe was dit huwelijk kinderloos geweest. De Baron werd met gelukwenschingen overstormd. Hij nam ze alle aan, ernstig en beleefd; maar de ernst zijner trekken verplooide zich niet onder dit vooruitzicht van vadervreugde; het scheen Maria de Medicis veel te kosten, zich van hare vriendin te moeten scheiden; maar ieder woord, dat zij daarover uitte, werd door den Baron aangehoord met zulken zonderlingen zijblik op de Koningin, dat men verwonderd was, hoe die man met zulk een volslagen gemis van hovelingskunst zich dus kon staande houden in de gunst der Koningin, meer nog, de wijze, waarop hij zich tegenover deze gedroeg, had er veeleer iets van, of Maria zijne gunst had verloren of voor ’t minst zijne achting, in plaats van hij de hare. Dit belette niet, dat de Koningin hare vriendin in dat kasteel verscheidene malen ging bezoeken, meest altijd zonder eenig geleide dan dat van eene harer bedienden en hare Florentijnsche min, eene oude vrouw , die haar sinds de geboorte van den Dauphin niet meer verlaten had. Eens duurde dat bezoek verscheidene dagen; zij strekte hare goedhartigheid voor Valentine zelfs zoover uit, dat zij met hare vrouwen het vertrek der Barones niet verliet, terwijl de Baron d’Arcy zijne gezamenlijke bedienden in de kapel bijeenriep om voor de gelukkige geboorte van zijn kind te bidden; maar geen glimlach van blijdschap verhelderde hem het gelaat, toen men hem aankondigde, dat hij eene erfgename had. De Koningin vertoefde op het kasteel tot na den doop der kleine Maria Lucienne Françoise, welke plechtigheid verricht werd door den Hugenootschen Predikant in de kapel van ’t kasteel; dit was zeker de reden, waarom de Baron d’Arcy zelf en niet de Koningin het kind ten doop hief, dat toch haar naam droeg en dat altijd aan het hof als haar petekind is beschouwd. Daarop vertrok Maria de Medicis met wat haast naar Parijs, waar een heftig tooneel plaats had over de nieuwe gunst, aan den weinig dankbaren gunsteling bewezen, tusschen haar en den Maarschalk d’Ancre. Om die reden, of om eene andere, de Koningin bezocht hare Valentine niet meer, en welhaast ook verliet Baron d’Arcy met zijne vrouwen de kleine Lucienne zijn kasteel te Rambouillet, om in de stad Rochelle te gaan wonen, waar het kind in strenge Protestantsche gevoelens
