Deze pagina is proefgelezen
van liefd en met een oog, dat in zijn lijden deelt;
maar groote hemel! met wat uitslag! Caïns oogen,
door d’ invloed van de hel begoocheld en bedrogen,
zien in dat smeltend oog, dien glimlach, dat gelaat,
geen deernis, geen gevoel, maar spotternij en smaad!
En, toen de onschuldige hem toeriep: „O mijn broeder!
„oneindig is de gunst van onzen Albehoeder!
„Breng, breng hem de offerand van een ootmoedig hart,
„en de oorzaak zal vergaan van uw, van mijne smart!”
Op die herinnering van d’ oorsprong van zijn woeden
sprong de oude wond weêr los, en raakte op nieuw aan ’t bloeden,
onheelbaar thands, en met een donderend geluid
barst zijn ontaarde ziel, die Satan innam, uit!
„Gevloekte huichelaar, en schaamteloos verrader!
„gy, roover van mijn recht by God en by mijn vader!
„verachtelijke worm, dien ’t worden zag uit niet!
„gy durft dan in den troost, dien my uw valschheid biedt,
„den angel van uw trots op dien triomf verbergen,
„waar meê het gantsch Heelal niet ophoudt my te tergen?
„’t is tijd, ’t is meer dan tijd, dat ik u nederbons
„van uit dien hoogen stand! Beproef thands, wie van ons
„het voorrecht meer verdient, dat God u weg deed dragen!
„En, kon het offer, dat gy slachttet, Hem behagen,
„ook ik, ik offre bloed! maar aan een ander Heer!” -
Hy zegt, en ieder woord, dat uitgaat, blaast al meer
de helsche vlammen aan, die uit zijn boezem wellen!
Zijn woede steeg in top, zijn ruwe spieren zwellen,
zijn reuzenlichaam rijst, zijn forschgestrekte hand
rukt Abel op by ’t haar, en smakt hem tegen ’t land!
En de opgeheven voet gaat hem de borst verplette!……
De Zon treedt achteruit! De hemelen ontzetten,
en overfloersen zich met wolken! De aarde dreunt,
en poogt te ontvallen aan den voet, die op haar steunt!
De Reien, uit wier borst de hemelhallels stijgen,
verstommen, sidderen, en doen hun harpen zwijgen!
Een schrikkelijke kreet is door ’t Heelal gehoord!……
’t Was de eerste menschendood! ’t Was de eerste menschenmoord!
maar groote hemel! met wat uitslag! Caïns oogen,
door d’ invloed van de hel begoocheld en bedrogen,
zien in dat smeltend oog, dien glimlach, dat gelaat,
geen deernis, geen gevoel, maar spotternij en smaad!
En, toen de onschuldige hem toeriep: „O mijn broeder!
„oneindig is de gunst van onzen Albehoeder!
„Breng, breng hem de offerand van een ootmoedig hart,
„en de oorzaak zal vergaan van uw, van mijne smart!”
Op die herinnering van d’ oorsprong van zijn woeden
sprong de oude wond weêr los, en raakte op nieuw aan ’t bloeden,
onheelbaar thands, en met een donderend geluid
barst zijn ontaarde ziel, die Satan innam, uit!
„Gevloekte huichelaar, en schaamteloos verrader!
„gy, roover van mijn recht by God en by mijn vader!
„verachtelijke worm, dien ’t worden zag uit niet!
„gy durft dan in den troost, dien my uw valschheid biedt,
„den angel van uw trots op dien triomf verbergen,
„waar meê het gantsch Heelal niet ophoudt my te tergen?
„’t is tijd, ’t is meer dan tijd, dat ik u nederbons
„van uit dien hoogen stand! Beproef thands, wie van ons
„het voorrecht meer verdient, dat God u weg deed dragen!
„En, kon het offer, dat gy slachttet, Hem behagen,
„ook ik, ik offre bloed! maar aan een ander Heer!” -
Hy zegt, en ieder woord, dat uitgaat, blaast al meer
de helsche vlammen aan, die uit zijn boezem wellen!
Zijn woede steeg in top, zijn ruwe spieren zwellen,
zijn reuzenlichaam rijst, zijn forschgestrekte hand
rukt Abel op by ’t haar, en smakt hem tegen ’t land!
En de opgeheven voet gaat hem de borst verplette!……
De Zon treedt achteruit! De hemelen ontzetten,
en overfloersen zich met wolken! De aarde dreunt,
en poogt te ontvallen aan den voet, die op haar steunt!
De Reien, uit wier borst de hemelhallels stijgen,
verstommen, sidderen, en doen hun harpen zwijgen!
Een schrikkelijke kreet is door ’t Heelal gehoord!……
’t Was de eerste menschendood! ’t Was de eerste menschenmoord!
„Weigeren we aan den broedermoorder geen meêdoogenvolle traan,
„by den afschuw onzer zielen voor den gruwel, hier begaan!
„by den afschuw onzer zielen voor den gruwel, hier begaan!
