Deze pagina is proefgelezen
DE CHAOS EN HET LICHT.
EEN HALVE-EEUWS-LIED.
Maak u op, wordt verlicht, want uw licht komt, en de
heerlijkheid des Heeren gaat over u op. Want ziet, de
duisternis zal de aarde bedekken, en de donkerheid de
volken; doch over u zal de Heer opgaan, en Zijne heer-
lijkheid zal over u gezien worden.Jes. LX: 1, 2
heerlijkheid des Heeren gaat over u op. Want ziet, de
duisternis zal de aarde bedekken, en de donkerheid de
volken; doch over u zal de Heer opgaan, en Zijne heer-
lijkheid zal over u gezien worden.Jes. LX: 1, 2
De harpen trillen reeds. De wondereeuw eerlang,
half pralend half bedeesd, viert jubel, eischt een zang!
Het lied des Wachters, dra verwezenlijkt, ging onder
in vlam van volksgeweld, in damp van schutgedonder.
Een zang, op nieuw, een zang des tijds, in ons vertell’
zijn teeknen, die hun loop als op de maat verzell’!
Geef, Dichter! geef ons dien. Neen! geef Uw’ dienstknecht woorden
van trouwe waarheid, Heer! in zuivre dichtakkoorden.
half pralend half bedeesd, viert jubel, eischt een zang!
Het lied des Wachters, dra verwezenlijkt, ging onder
in vlam van volksgeweld, in damp van schutgedonder.
Een zang, op nieuw, een zang des tijds, in ons vertell’
zijn teeknen, die hun loop als op de maat verzell’!
Geef, Dichter! geef ons dien. Neen! geef Uw’ dienstknecht woorden
van trouwe waarheid, Heer! in zuivre dichtakkoorden.
De storm ging liggen. By een waterbleeke zon
(die vuurrood aan de kim haar trotschen gang begon!)
vertoont het oppervlak der nog ontroerde golven,
vertoont de vastegrond, nog half in zee bedolven,
de wrakken wijd en zijd des Staatsorkaans, — door één
geworpen kroonen en eerwaarde vastigheên,
naast kunst- by kunstgewrocht, en honderd welvaartsboomen
ontworteld of geknakt; — en op dezelfde stroomen
het recht der grooten en der kleinen weggespoeld,
met menig vrijheid, in verheevner zin bedoeld,
dan om den logengod van ’t Volksgezag te dienen,
toch tusschen zee en rots verpletterd. Ach! ruïnen
alom voor scheppingen! een baaiert, by wiens poel
ontwakend zelfbedrog met vruchtloos pijngevoel
zihc beurt om beurt verwijt in ’t ondoordachte streven
te ver gegaan — of neen! te rug te zijn gebleven.
Van op zijn zegekoets, aan enkel lofgegalm,
vergoding allerwege en wolken wierookwalm
gewoon, ziet de Eeuwgeest, zelf by ’t treurtooneel verbleekend
op aangezichten thands maar al te zeer welsprekend,
wie blik (als waar’ ’t een stem) hem ’t: wreed te loor gesteld!
verwijt, — straks even nog, terwijl hy voorwaarts snelt,
een blos jaagt op ’t gelaat met de enkele vraag: waarhenen?
(die vuurrood aan de kim haar trotschen gang begon!)
vertoont het oppervlak der nog ontroerde golven,
vertoont de vastegrond, nog half in zee bedolven,
de wrakken wijd en zijd des Staatsorkaans, — door één
geworpen kroonen en eerwaarde vastigheên,
naast kunst- by kunstgewrocht, en honderd welvaartsboomen
ontworteld of geknakt; — en op dezelfde stroomen
het recht der grooten en der kleinen weggespoeld,
met menig vrijheid, in verheevner zin bedoeld,
dan om den logengod van ’t Volksgezag te dienen,
toch tusschen zee en rots verpletterd. Ach! ruïnen
alom voor scheppingen! een baaiert, by wiens poel
ontwakend zelfbedrog met vruchtloos pijngevoel
zihc beurt om beurt verwijt in ’t ondoordachte streven
te ver gegaan — of neen! te rug te zijn gebleven.
Van op zijn zegekoets, aan enkel lofgegalm,
vergoding allerwege en wolken wierookwalm
gewoon, ziet de Eeuwgeest, zelf by ’t treurtooneel verbleekend
op aangezichten thands maar al te zeer welsprekend,
wie blik (als waar’ ’t een stem) hem ’t: wreed te loor gesteld!
verwijt, — straks even nog, terwijl hy voorwaarts snelt,
een blos jaagt op ’t gelaat met de enkele vraag: waarhenen?
