14.
Het dorp Ede.
Ede was de eerste plaats op de Veluwe, waar wij, na eene dagreize, konden zeggen bij ingeborene bewoners ge- komen te zijn. Het Geldersche karakter blijft hier meer, door de gehechtheid der inwoners aan hunnen geboorte- grond, en de weinig vreemde huwelijken in zijne eigen- dommelijk trekken voortleven Ook brengt de schoone lig-: ging, en daardoor de inwoning van vreemdelingen, het juist niet mede, om dit eigen karakter voor als nog te ver- vreemden. Want, om niet met een vreemden geest besmet te worden, voeden de oorspronkelijke bewoners zoo groo- ten afkeer tegen al wat vreemd luidt, dat zelfs eene meer beschaafdere voordragt in godsdienstige zaken hen tegenstaat.
Desniettemin wekt het welvarend aanzien dezer plaats, door het verblijf van vreemdelingen veroorzaakt, hier bij. de eenvoudigheid des levens eene stille tevredenheid, en als of de rijke gevoelt, hoezeer hij tot ontginning van den grond de hand des armen daglooners noodig heeft, terwijl de dag- looner zich zelven, zonder veel geld, een stuk heidegrond toe- eigent, zoo wordt hier wederkeerig de afstand. tusschen aan- zienelijken en geringen minder gemerkt, en te minder, daar de kleederdragt nog iets van den voorouderlijken vorm bij velen heeft behouden, Alzoo, midden in zijnen bloei, de voorouderlijke zeden zorgvuldig bewarende en wars van alle
