Groninger richting had beter kunnen weten. De Cock heeft toch werkelijk duidelijk genoeg getoond, dat hij nog iets meer dan geld en goed over had voor zijn beginsel. Heeft hij niet zijn leven gewaagd, zijn rust en veiligheid in de weegschaal geworpen en zijn gezondheid, door zijn ijver geknakt! Dat men toen de strijd heet was den moedigen man alles trachtte af te nemen en ook alles trachtte aan te doen om hem af te maken ligt in het karakter van elken oorlog, à la guerre comme à la guerre, in oorlog handelt men naar oorlogsmanier! Doch dat ruim tien jaar na den dood van den tegenstander het gewaagd wordt nog een steen, neen, de giftige pijl van den laster op te nemen en te richten op den doode, dit compromitteert hem die zulks doet.
Zoo heeft dan ook de ijver waarmede De Cock greep naar de pen om zijn zaak te bevorderen hem geen geldelijk voordeel bezorgd, veeleer allerlei moeite en verdriet. Hij klaagt daarover zijn nood aan den Koning. In Ulrum was geen boekverkooper. Zoo stelde hij dan zijn geschriften ook verkrijgbaar bij zich aan huis. Dit werd door hem wel eens medegedeeld van den kansel, met de bijvoeging o.a. bij de verschijning van zijn vraagboekjes: De leerregels van Dordrecht en het Kort begrip, dat ze, voor die geen geld hadden om ze te betalen kosteloos bij hem waren te bekomen. Dit zou hem moeite bezorgen! Geen onaangenaamheden die men kon aandoen, werden hem gespaard. Zoo kwamen twee roomsche commiezen uit een paar omliggende dorpen aan de pastorie en maakten procesverbaal op, omdat hij zonder daartoe een patent te bezitten, boekjes had verkocht.
Wel verre van dat hij er op zinde eens een zoet winstje te slaan uit zijn „schrijverij”, was hij daarop zóó weinig bedacht en handelde in deze aangelegenheid zóó achteloos, dat een zijner boekverkoopers daarvan gebruik trachtte te maken door hem zeer te benadeelen. 2) Maar De Cock had toch ook weer te veel gezond verstand dit door de vingers te zien. De oneerlijke boekverkooper is op zijn aanklacht door de rechtbank van Assen veroordeeld.
Het was dus wel gewenscht voor hen die ook met de pen den strijd voerden om te zien naar vertrouwde boekverkoopers. Elk zocht zijn man! Dit blijkt ten duidelijkste uit het feit dat bij bepaalde uitgevers en boekverkoopers de werkjes van de aan weerszijden strijdende mannen werden uitgegeven en te koop waren. Ook dit bracht weer zorgen mede voor de Vaders der Scheiding, die toch reeds de handen zoo vol hadden en naar alle zijden het oog hadden te richten, van waar de slagen kwamen, die moesten worden opgevangen of afgeweerd.
Zoo wordt vooral de naam van Oomkens aangetroffen onder de uitgevers van geschriften die komen van de zijde „der Groninger school”, en onder die van andere tegenstanders der Afscheiding de naam van Schierbeek,
Pagina:De Afscheiding van 1834.djvu/55
Deze pagina is proefgelezen
35
„WEER EEN STEVIGE BOEKVERKOOPER”
