nexius verbaeden, liet Colonus hem los, ſcherp gewaerſchouwt ſich in 't toekomende voor muitery te wachten. Niet minder quam de ontſlaekte na; want niet langer duldende de mishandelingen die de Spaenſe hopman Roldanus Ximenez dagelijx pleegde, nam ſijn toe vlugt tot de woeſte landaerd Ciguauos, herkomtſtig uit de Canibalen, neder-ge-ſlagen op ſteile bergen: verſoekt haer byſtand tegen de Spanjaerden: krijgt toeſegging en ſoldaten, met welke hy 't land wyd en zyd af-ſtroopt: ſoo menig Spanjaerd in handen verviel, diende tot een ſmaekelijk wild-braed. Ondertuſſchen wierp ſich Ximenes tot een hoofd op van ſeventig muitelingen, die gelijk raſende bloed-honden d' ingezetene jammerlijk mishandelden. Terwijl alles aldus over hoop lag in 't eiland Hiſpaniola, ſtak d'ammirael [1]Chriſtoffel Colonus voor de derde reis uit de haven van Barrameda met acht zeilen na Hiſpaniola, den dartigſte van bloey-meand des jaers veertien honderdacht en negentig. Om de Franſche zee-ſchuimers, die greetig paſten op de Indiſche ſchatten, te mijden, ſette hy ſtreek na Madera een vruchtbaer eiland van koorn, wijn, zuiker, waſch en beeſten, tot het jaer veertien honderd twintig onbewoond. Alhier ter reede gelopen, vaerdigde ſes ſchepen voor af na Hiſpaniola: hy ſelf volgde met twee zeilen: wend de ſtevens op de vlaemſche eilanden of Acores: de eerſte benaeming is ontleend van de Vlaemingen eerſte bevolkers, de tweede van de meenigte ſperwers eertijds aldaer gevonden. [2]Voor Angra hoofdſtad op Tercera wierp hy 't anker in de grond. Tercera begrijpt ſeſtien mijlen ommegangs, is vol bergen, welker toppen puntsgewijs toe-loopen: uit de reten waſſchen ſchoone wijngaerden: 't vlakke land brengt overvloedig koorn voort; doch kan niet langer als een jaer goed blijven. Door aerd-bee-ving word de grond meenigwerf geſchud: en uit verſcheide ſulferagtige plaetſen vliegen tuſſchen een dikke ſmook flikkerende vlamme hemel-waerd. Onder de ſtad Angra ſpringt een fontein, wiens water 't hout in ſteen verandert. De ſtormen wayen allhierſo fel, dat ze de gebouwen niet (alleen om verre werpen; maer ſelſ yſer en allerlei metſel-werk allenskens ſlyten. Binnen Angra onthoud ſich de opper-geſach-hebber over de negen Vlaemſche eilanden. De ſtad rondom beſlooten van ſpitze rotzen, leid na de zee-kant half-maens gewijs, alſoo aen de twee uiterſte einden de bergen Breſijl weder-zyds diep in d'Oceaen uit-ſteeken. De top ten weſten is voorſien van een hooge zuil: diergelijke ſtaet ook in’t ooſten. Op beide legt geduurig wacht; welker eerſte vijftien mijlen verre de ſchepen uit Ooſt-en Weſt-Indien ontdekt, d' andere die van Euroope zeil-gingen. Als 't vaertuig meer getal dan vijftien uitmaekt, waeyd 't grootſte koninx vaendel boven op de rotze af. Voorts is Angra in verſcheide ſtraten geſchikt afgedeelt. De ſtee-voogd en aerdsbiſſchop bewoonen elk een prachtig, paleis. Vijf beſiens-waerdige kerken brengen geen klein cieraed toe. De zee valt boven gemein vis-rijk; doch word in de wintermaenden niet gevangen, wegens d' onſtuimige golven. Chriſtoffel Colonus, voor Angra ververſcht, liep langhs d'Africaenſche kuſt tuſſchen de dartien Heſperides door. Onder de middag-lijn door ſtilte en hette diervoegen gequelt‚ dat ‘t vaertuig ſcheen te branden: de hoepels ſprongen van de leggers af: 't water liep door 't ruim: ſulx niet dan een gewiſſe dood voor oogen ſag, wegens ondraegelijke hette en dorſt. Acht dagen duurde nu 't ongemak, wanneer de wind uit den zuid-ooſten opſtak, ſulx na't weſten een groote gang maekte. De laetſte der hooymaend ontdekt hy drie hoogebergen. 't Land genaedert kreeg een aengenaeme reuk van liefelijke bloemen in de neus, en eindelijk een bequaeme haeven. Alhier uitgeſtapt vond bezaeide landen, voerſtappen van vee; doch geen menſchen. Des anderen daegs evenwel komt een ſchuitje met vier en twintig jongelingen uit de wal zeewaerd roeyen. De ammirael wenkte vergeefs aen boord; alſoo dies te harder nae land fpoeyden,
