52
Eerste Bo e k :
ſiende geduurig om met verwondering over de groote ſchepen. Hy gebood dan op trommelen te ſlaen, de trompetten te blaeſen, ten einde haer aldus na ſich lokte. Doch ſy, ſulx opvattende tot een teiken des ſtrijds, vervaerdigen alles tot tegenweer. Ondertuſſchen achter haelde 't groot Spaenſche ſchip d'Indiaenſche ſchuit, in welke een hoeten andere ſnuiſtery geworpen wierd. De eilanders, hier door verſet, maekten mijnen, als of een verſoek te land toe ſtonden; maer pakten eerlang met de vlucht haer weg. Colonus dan vervordert de reis, komt onder Paria, alwaer een viſſchers-pink ontdekt. Dit vaertuig was gelaeden met oeſters: welke, wanneer tot ſpijs genuttigt wierden, zijn bevonden vol peerlen te ſteeken. Deſe koſtelijkheid maekte wegens haer overvloed geen waerdije uit. Voor een gebrooken ſchotel en verroeſt mes ruilden de Spanjaerden vier lange [1]peerl-ſnoeren. Zedert in de ſtroom Cumana ter reede geloopen,kreeg verſcheide naekte mannen aen boord, omhangen met goude armringen en peerlen. Deſe deeden bericht, hoe zy 't goud uit de bergen en ſtroomen verſaemelden, en de peerl-oeſters in de naeſt-gelegene zee viſchten. Eenige Spanjaerden wierden aen land heerlijk onthaelt door de koning en des ſelfs ſoon: geleid binnen haer paleis, zijn geplaetſt op banken, konſtig gewrocht uit ebben-hout: geſwind bragten de dienaers allerlei lekkernyen en ſmaekelijke wijn. Maer dewijl de levens-middelen ſchaers omquaemen voor de vlootelingen, en de terwe door vermufdheid hand over hand bedorf, vond Colonus geraedſaemſt den peerl-handel by beter gelegendheid te hervatten. Voort-ge-ſet bevond de zee hoe langer hoe ondieper: ſulx 't jagt naeuwelijx vlot ging. [2]By dit ongemak quam een tweede. d'Oceaen, vol gras begroeid, weigerde doortogt: een ſtroom, diep dartig ellen, breed twintig mijlen, ſtorte uit bogtige oevers met zulk een drift zeewaerd, dat't water hemels-hoog ſchuimde. Nooit liep Colonus grooter gevaer. Hy ſmijt dieſhalven over ſtaeg: en komt den acht en twintigſte van oogſt-maend des jaers veertien honderd acht en negentig onder Hiſpaniola ten anker. 't Lag alhier byſter over hoop. [3] Roldanus Ximenes weigerde d'orde van Chriſſtoffel Colonus te volgen: ſchreef brieven aen de Spaenſche koning, in welke hy den ammirael en ſijn broeder leelijk afmaelde. En deſe ſweegen niet als die den koning vertoonden de vervloekte ſchelm ſtukken van ontucht, diefſtal, moordery en muytery by Ximenes gepleegt: verſochten hulp-benden, ten einde de ſchuldige verdiende ſtraf ontfing. Ondertuſſchen waeren de Ciguauos van haer bergen met wrede voetſtappen, ſterk ſes duiſend mannen, afgeſtapt. Bartholomæus Colonus voerde tachentig voet-knechten en weinige ruiters tegen dit leger aen, [4]welker gedaente meer duivelen dan menſchen vertoonde; want alle liepenſe van den hoofd-ſchedel af tot de knyen toe, met ſwarte vlakken gefchildert op de naekte huid: 't hair, in duiſend tuiten geſtrengelt, ſlingerde over de ſchouwders. Soo haeft de Spanjaerden door de ſtroom meinden te waeden, quamen ſe uit een naby-gelegen boſſchaedje met yſelijk getier gevloogen: ſchooten duiſenden pijlen, om d'over-togt te beletten. Ten zy de Spanjaerden ſich wiſten te bergen achter groote ſchilden, zy hadden meer volk verlooren. Na eenige tegen weer ſetten de Ciguanos boſchwaerd. d'Overwinnaers gevolgt kregen aldaer een vinnige neep, alſoo haer de kleederen, ſchilden, hand-buſſen en lange pieken tuſſchen de ruigten onbruikbaer waeren: daer de Ciguanos als wilde ſwynen door 't geboomt liepen, en meenig Spanjaerd met pijlen velde. Weshalven Colonus af-trekt na Caprono, alwaer de koning Maiobanexius acht duiſend Ciguauos by een had. Niet ſonder gevaer en gebrek hardebolde Colonus drie maenden achter een, eerſy Maiobanexius t'onder-bragt, ende ſijn land-ſchatting afperſte. Degoede dienſten van de gebroeders Chriftoffel en Bartholomæus
