Pagina:De dichtwerken van P.A. de Génestet.pdf/112

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

’T LATIJNSCHE SCHOOL

Latijnsche school, Latijnsche poort!
Gezegend en gezellig oord,
O wereld vol illuzie!
Vol lust en Grieksch en lief en leed,
O wereld, die ik nooit vergeet,
Vol vriendschap en vol ruzie!

O zoete bluf van ’t eerst Latijn,
O heerljkheid de tolk te zijn
Cornelii Nepotis!
Te voelen, als men verzen schrijft,
Dat men altoos een bengel blijft,
En dat de Rektor groot is!

O lieve standjes voor de poort!
Mooi-meisjes in haar vreë gestoord,
Die langs den Singel kuierden;
Waar onvermoeid, om klokke twee,
Nos patriae deliciae
Nog een kwartiertje luierden!

We waren toen zoo prettig slecht;
(Zij ’t met een diepen zucht gezegd!)
Wij gaven om geen pensa!
Wij plaagden, wat zich plagen liet,
En waren banjaarts op ’t gebied
Van τύπτω en van mensa!

Ons hoofd, ons hart was vol en dol,
Wij speelden nog geen menschenrol,
Wij waren vrome knapen!
Vol levenslust en levensmoed,
Met Paris’ grillen, Ajax’ bloed,
En – niet voor ’t Grieksch geschapen.