Deze pagina is proefgelezen
Ruiterij van filozofen
Met een theologenheir
Streden samen van daarboven
Scheen ’t een stofwolk en niets meer.
Met een theologenheir
Streden samen van daarboven
Scheen ’t een stofwolk en niets meer.
Al hun glorie, al hun weelde
Werd zoo nietig en zoo kleen,
Wat mij griefde, wat mij streelde
IJdelheid der ijdelheên!
Werd zoo nietig en zoo kleen,
Wat mij griefde, wat mij streelde
IJdelheid der ijdelheên!
En ik dacht weer aan dien morgen,
Aan dien morgen van weleer,
Toen ik lachend, zonder zorgen,
Blikte hoog van de Alpen neer.
Aan dien morgen van weleer,
Toen ik lachend, zonder zorgen,
Blikte hoog van de Alpen neer.
PIETEIT EN AESTHETIEK
Ik kan ’t met die Vroomheid niet vinden,
Die ’t Schoone miskent en versmaadt –
Is Vroomheid iets anders, gij blinden!
Dan Liefde voor ’t schoonst dat bestaat?
Die ’t Schoone miskent en versmaadt –
Is Vroomheid iets anders, gij blinden!
Dan Liefde voor ’t schoonst dat bestaat?
ANDERS
Echte zin voor ’t schoone
Sluit ook vroomheid in;
Vroomheid derft haar krone
Zonder schoonheidszin.
Sluit ook vroomheid in;
Vroomheid derft haar krone
Zonder schoonheidszin.
