trokken voelen om den arbeid onzer jongere landgenooten belangstellend te volgen. Doch indien het mocht blijken dat er tusschen hun en ons letterkundig streven geen zoo groot verschil bestaat als zij het doen voorkomen; dat er ook voor hetgeen zij op litterarisch, wetenschappelijk of artistiek gebied te zeggen hebben plaats zou zijn in den Gids of in een der vele andere bestaande tijdschriften, dan zal het ons vergund wezen het te betreuren, dat in ons kleine vaderland, waar de gelijkgezinden het: „sluit de gelederen!" moesten doen hooren, door deze afscheiding de reeds zoozeer versnipperde krachten nog meer zullen worden verdeeld.[1]
Voor Busken Huet die zooals we herinnerden, indien hij al aan het bestaan van een litterarisch Jong-Holland gelooven kon, toch met de hem bekende proeven van zijn opkomst weinig ingenomen was, voor Busken Huet mocht deze aankondiging een gepaste vermaning schijnen. Ook de heer Van Hall heeft blijkbaar geen onvriendelijke houding willen aannemen tegenover een onderneming, die, als zij zou slagen, zijn eigen tijdschrift den steun van jonge krachten onthouden zou. Toch mag het vreemd schijnen, dat de kroniekschrijver van den Gids het deed voorkomen alsof deze eerste aflevering van het nieuwe orgaan ook slechts het eerste teeken was van een nieuwe beweging. Immers is het orgaan pas gesticht, nadat de voornaamste dra-
- ↑ De Gids, afl. November 1885.
18
