wiens hand in den geheelen jaargang '92—'93, behalve enkele verzen, slechts een stukje van twee of drie bladzijden als letterkundige kroniek was verschenen, had tegen deze uitbreiding van onzen kring in het begin geen bezwaar gemaakt. Ook Gorter zelf die als medewerker van den N. Gids onder de jonge poëten een eerste plaats had ingenomen, toonde zich niet ongenegen om aan onze wenschen te voldoen.
- Gisteravond heeft de redaktie van den N.G. met vreugde vernomen, dat je genegen bent als redakteur op te treden... Je zult er van Kloos nader over hooren...
Zoo schreef ik op 24 September 1892 aan Gorter, hem verzoekende reeds voor de Oktober-aflevering een bijdrage af te staan, en zoo mogelijk de volgende redaktie-vergadering bij te wonen. Daarna, echter, bleek een der redakteuren, de sekretaris, van meening veranderd te zijn, en op zijn houding is het plan blijven stuiten dat althans den plotselingen val van het tijdschrift, mag men veronderstellen, zou hebben verhoed.
Naar de redenen die Kloos bewogen hebben het besluit van de redaktie onuitgevoerd te laten, kan men enkel raden; des te zekerder laten de gevolgen zich vaststellen van het feit dat over het lot van den Nieuwe Gids besliste. Na nog eens in een aparte bijeenkomst te Bussum, 15 Januari '93, de zaak onderling te hebben besproken, verklaarden de drie
