Deze pagina is proefgelezen
't En wonen meer geen' vogels in
de boomen! Zoo gij, wepel,
nen overjaarschen aksternest
entwaar nog hangen vindt,
van boven in de abeelen, 't is
een' wiege zonder kind,
die waagt, en geen geluid en geeft:
een' klokke zonder klepel.
de boomen! Zoo gij, wepel,
nen overjaarschen aksternest
entwaar nog hangen vindt,
van boven in de abeelen, 't is
een' wiege zonder kind,
die waagt, en geen geluid en geeft:
een' klokke zonder klepel.
'k Zie geren nu de takken, dikke
en dunne, uit eenen stamme
gesprongen, rechte omhooge staan,
hun' handen uitgestrekt;
zoo schoone, als of zij baden, dat
de Winter hunne ontdekte
en teere, jonge leden toch
niet teenemaal en stramme.
en dunne, uit eenen stamme
gesprongen, rechte omhooge staan,
hun' handen uitgestrekt;
zoo schoone, als of zij baden, dat
de Winter hunne ontdekte
en teere, jonge leden toch
niet teenemaal en stramme.
Vervarelijke Winter, laat
u murwen, u verzoeten:
dekt alles, eer gij vriezen komt,
voorzichtig, in de snee;
'n ijzelt op de boomen niet,
die breken zouden! Wee
der takken, als ze ' t wegen van
den ijzel tillen moeten!
u murwen, u verzoeten:
dekt alles, eer gij vriezen komt,
voorzichtig, in de snee;
'n ijzelt op de boomen niet,
die breken zouden! Wee
der takken, als ze ' t wegen van
den ijzel tillen moeten!
In stukken slaat ge, Winter, dan
de boomen. Hoort ze kermen:
ze sleuren elk den anderen
zijn telgen, zwaar als steen,
de boomen. Hoort ze kermen:
ze sleuren elk den anderen
zijn telgen, zwaar als steen,
