Deze pagina is proefgelezen
Wat laat gij ons? Geraamten van
uwe al te onvaste aanschouwbaarheid;
geraamten, door den grafputman
hun kerkhof en de ruste ontzeid;
die, dreigend met de roeden, staan
om hongersnood in 't land te slaan.
uwe al te onvaste aanschouwbaarheid;
geraamten, door den grafputman
hun kerkhof en de ruste ontzeid;
die, dreigend met de roeden, staan
om hongersnood in 't land te slaan.
Afschuwlijk is de schurde kant
des jaars, en onverbidlijk is
uw' bede, o noodsche dwingeland,
die grinst, in 's Winters wildernis:
de hope alleen, zoo God mij ziet,
o Winter, die en doodt gij niet.
des jaars, en onverbidlijk is
uw' bede, o noodsche dwingeland,
die grinst, in 's Winters wildernis:
de hope alleen, zoo God mij ziet,
o Winter, die en doodt gij niet.
Ik hope in U, die middenvast,
onwandelbaar in 't wezen staat;
die, rondom U, dat waant en wast,
om Uwentwille, in 't leven laat:
ik hope in U, dien tel noch tijd
en tikt: die één, die eeuwig zijt!
onwandelbaar in 't wezen staat;
die, rondom U, dat waant en wast,
om Uwentwille, in 't leven laat:
ik hope in U, dien tel noch tijd
en tikt: die één, die eeuwig zijt!
15/11/'94.
