Deze pagina is proefgelezen
neen, 't en kan geen' snare talen,
die zoo zoete om hooren is
als 't gerep der roggestalen,
als 't geroer van 't kooren is.
't Vaart een fijn gelispeld leven
deur de toppen, altemaal;
daar de diepere stammen beven,
deunende als een' dondertaal.
deur de toppen, altemaal;
daar de diepere stammen beven,
deunende als een' dondertaal.
Hel en duister, lijze en luide,
mingelmangelt, in de lucht,
't ruischen van de groengekruide,
grauwgetopte koorenvrucht.
mingelmangelt, in de lucht,
't ruischen van de groengekruide,
grauwgetopte koorenvrucht.
Drijft [1] dan maar, gij dunne staven,
die den landman 't leven wint;
laat de zonne uw' lenden laven
zoetjes, en den zomerwind!
die den landman 't leven wint;
laat de zonne uw' lenden laven
zoetjes, en den zomerwind!
Hei, daar valt er volk te peerde,
losgetoomd, in 't veie groen;
donker diept het neêr naar de eerde,
zoo in zee de schepen doen.
losgetoomd, in 't veie groen;
donker diept het neêr naar de eerde,
zoo in zee de schepen doen.
Volgende elk den andere, varen
ze, elk gevolgd, in 't volle veld;
't zonnelicht beglanst de baren
van dit rennend [2] rosgeweld.
ze, elk gevolgd, in 't volle veld;
't zonnelicht beglanst de baren
van dit rennend [2] rosgeweld.
Schielijk, in de lucht ontkomen,
zijn de ridderen weg: 't en speelt
niets meer in de vrije vromen,
dat de zware zee verbeeldt.
zijn de ridderen weg: 't en speelt
niets meer in de vrije vromen,
dat de zware zee verbeeldt.
