225
Heel gemakkelijk was het niet, dat bloeien met oogen gade te slaan; want allerhande booze geesten zwierven omtrent het middernachtsuur van St. Jan rondom het varenkruid; huilend, gierend, fluitend, sissend joegen ze de vermetele onderzoeker op de vlucht; en die kon niets beters doen dan vluchten; want trotseerde hij de geheimzinnige machten der duisternis, dan ontving hij allerlei bewijzen van hun tegenwoordigheid: een tik op de kruin was de eerste waarschuwing; hielp dit niet, dan werd de stoutmoedige bij de ooren achterover getrokken; en, stond hij op, om opnieuw het varenkruid te naderen, dan werd hij als een tol in het ronde gedraaid, terwijl hij aan de haren werd opgetrokken en ijskoude kogels hem in het aangezicht vlogen.
Geen wonder, dat het plukken van de bloem niet licht gelukte. En toch was dit de uitgestane angst wel waard. Want onmiddellijk na die bloei van één seconde, rijpte het zaad in de vrucht en, wie varenzaad machtig kon worden, was rijker dan de rijkste koning.
Dat geheimzinnige goedje had de wonderbaarlijke kracht helderziende te maken, "de helm op te zetten," zooals men vroeger zeide. Het kon b.v. verborgen schatten aanwijzen: wie het ergens op de aarde strooide, waar een schat was verborgen, zag op de juiste plek blauwe vlammen opstijgen; hij had maar te graven en.... de schat was zijn. Ook verzekerde het zijn bezitter geluk 'bij het spel, en wenschte hij een beeldschoone, schatrijke bruid, zij moest de zijne worden, al was het een koningsdochter.
Nog een andere, niet minder wonderbaarlijke kracht school er in het varenzaad. Dat onzichtbaar poeder had de eigenschap hem, die het in de schoenen droeg, eveneens onzichtbaar te maken voor alle andere menschen. Soms kreeg wel eens iemand, zonderdat hij het wist, door een bloot toeval dus, varenzaad in de schoenen.
