46
Na Juni laat ik ze in mijn tuin rondspringen, om muggen, vliegen en slakken weg te vangen.
Dit is het liefste wat zij doen, en het verstandigste wat gij doen kunt; want ik weet bij ondervinding, hoeveel moeite het kost in de warme zomermaanden aan kikvorschen genoeg aardwormen te voeren; daarbij zijn ze zoo gulzig, dat de andere dieren maar zelden hun portie krijgen.
Of dit een jonge dwergberk is? Neen, maar ’t struikje heeft er wel iets van; toen ik het voor het eerst zag, dacht ik ook dadelijk aan een miniatuur-berkeboom. Toch behoeft ge maar even te bedenken, dat de bloeiende berk zijn rijpe meeldraad-katjes slap laat neerhangen, en aan deze struik staan ze stijf rechtop. ‘t Is de gewone gagel.
Hier is het heestertje een zeldzaamheid. Om de gagel in zijn volle fleur te bewonderen, moet ge in de hoogvenen van Brabant, Gelderland, Drente of Overijsel wezen. Daar gaan we later nog wel eens heen. Ik zie hier ook nergens een struik met stamper-bloemen. Dat is jammer, want. het is een fraai gezicht, zoo’n forsche stamper-plant met zijn talrijke purperroode katjes.
Waarschijnlijk is dit exemplaar uit een zaadje opgeschoten dat een moerasvogel, een slob-eend, een snip of een tureluur met het slik aan zijn pooten heeft meegebracht. Ge kunt u eenigszins voorstellen hoe mooi een landschap, met gagel begroeid, in ’t voorjaar er uit kan zien, als ge u duizenden van deze struikjes, driemaal zoo groot en zoo forsch, naast elkander denkt, met kleine afstanden er tusschen; of een heipoel, geheel er mee omzoomd. In de zon schitteren de bronsgele schubben van de millioenen katjes dan als een soort van edelsteenen, die vroeger veel in ringen gezet werden. Goudsteen, heeten ze geloof ik ook.
Alweer een ander geluid! Hé, wat zonderling klagend klinkt dat! 't Is of iemand diep uit de grond om hulp roept.
