54
het rendiermos groeit. Neem eens een stukje in de hand. Aardige vormen, nietwaar? Net miniatuur wijnbekertjes of ouderwetsche boeren-brandewijnglaasjes.
Dit is het bekermos (Cladonia pyxidata), een heel toepasse- lijke naam. Daar achter u staat het in menigte, en het bloeit zoowaar!
Is dit niet kostelijk mooi? Elk loodgrijs bekertje draagt bovenaan een helder roode rand: soms geheel in ’t rond, vaak afgebroken; ook wel is er een rood-verlakt deksel op het bekertje bevestigd, dat rechtop staat of overhelt; en bijwijlen steken er uit de rand van het glaasje vijf of zes steeltjes op, die elk een rood kopje dragen, als ouderwetsche lucifers. ’t Is, of over de plantjes door een speelsch kindje vloeibaar brievenlak is uitgestort; elk bekertje heeft een streep of droppeltje meegekregen.
Ik wou, dat gekleurde teekeningen net zoo goed en goed- koop afgedrukt konden worden als penteekeningen; maar dat lijkt er niet naar; daarom heb ik het maar met zwart en wit geprobeerd; dan kunt ge het, hoop ik, wel vinden en herkennen. Vooraan op het plaatje ziet ge de toppen van het rendiermos; er achter staan eenige napjes van het bekermos. Wat lakrood aan de bekertjes was, heb ik door zwart weergegeven. Het lijkt er, ten minste voor mij, nu wel iets op, maar wie het mooi wil vinden, moet het zelf gaan zoeken. Met een stukje heikorst uitgestoken, houden ze zich in de tuin en ook in huis lang goed. Verleden jaar heb ik in ’t laatst van Maart een polletje meegenomen, en in ’t eind van Mei stond het nog even mooi, grijs met rood.
In die roode randjes of knopjes worden alweer sporen gevormd, waaruit nieuwe bekertjes kunnen groeien.
Wat kruipt daar? een zwart slangetje? Wel verbazend wat een vlug diertje! Grijp het met de volle hand! Wees
