94
als leliën in een bloemperk. Er zijn dan ook verschillende soorten van distels wel een dozijn, en nog zoo heel makkelijk niet van elkander te onderscheiden.
Toen ik daareven mijne mooie vergelijking van "leliën in een bloemperk" neerschreef, moest ik onwillekeurig even glimlachen, want ik dacht daarbij aan eene distelsoort die in de volkstaal den minder poëtischen naam van "kalen jonker" draagt, een naam, die vrij wat aardiger en doeltreffender is dan de wetenschappelijke benaming van: moeras-vederdistel. Hij is namelijk bijna in 't geheel niet vertakt en de stengel, die soms wel meer dan 1 M. hoog is, draagt maar weinig kleine bladeren.
Bovenop zitten dan een dozijn zeer kortgesteelde bloemhoofdjes tot een dichte tros opeengepakt. Als ge hierbij nu nog in aanmerking neemt, dat deze distelsoort alleen, maar dan ook in groot aantal, op lagen moerassigen bodem voorkomt, dan zult ge den kalen jonker wel herkennen, als gij hem soms eens ontmoeten moogt. Er is maar éen distel, die een beetje op hem gelijkt, en dan ook maar een beetje, doordat hij ook vele bloempjes dicht bijeen aan korte steeltjes draagt, maar die is vertakt en struikachtig. Ook zijn de bladeren aan de onderzijde witachtig; dat is de gekrulde distel.
De stekel- of akkerdistel lijkt weer veel op de gekrulde; maar gij kunt hem gemakkelijk herkennen aan de omstandigheid, dat hij tweërlei soort van bloempjes draagt: kleine en grootere, ook is zijn stengel niet geheel gevleugeld. Een van onze mooiste distels is de wegdistel, die soms wel twee Meter hoog wordt.
Zijn bloemen zijn groot, wel drie cM in doorsnede, twee- of driemaal grooter dan de vorige soorten. De stengel is breed gevleugeld en de bloemen staan niet in trossen bijeen. De speerdistel is ook prachtig; die wordt wel als sierplant gekweekt om zijn harde, fraaie, scherp gepunte
