ATALANTA.
De koning van het eiland Scyrus, niet ver van de Grieksche kust, had een beeldschoon dochtertje; gitzwart was haar golvend hoofdhaar, helder rood waren haar wangen, hemelsblauw haar oogen. Ze was evenwel nog meer beroemd om haar verbazende vlugheid, dan om haar schoonheid; geen van de knapen of meisjes uit haar vaders rijk had het ooit in het hardloopen of ver springen van haar kunnen winnen.
Toen zij ouder was geworden, wilde haar vader hebben, dat zij een man zou kiezen, om mee te trouwen. Daar had de mooie Atalanta echter volstrekt geen lust in: ze wilde veel liever rondhuppelen en dartelen en bloemenplukken in de zonnige velden, of krijgertje spelen met haar speelgenooten, dan de heele dag in een marmeren huis zitten spinnen en kleederen weven voor haar echtgenoot.
Ze durfde echter haar vader niet openlijk ongehoorzaam zijn: daarom bedacht ze een middel, om van het trouwen af te komen. Ze zeide, dat ze met niemand anders wilde trouwen, dan met hem, die haar bij een wedloop zou inhalen.
Heel veel vlugge vrijers boden zich aan, om tegen de schoone koningsdochter te loopen.
De wedstrijd begon; maar Atalanta was reeds lang aan 't eind van de baan, vóor dat haar medelooper was aangekomen;
