41
't omzwerven meestal weer op de moederplant neerzetten.
En gedurende dezen tijd van bewegingloosheid gebeurt het, dat de kleur van de omgeving door de rupshuid heen inwerkt op de daaronder ontstaande pop. Hoe onverklaarbaar en raadselachtig het moge zijn, het is een feit dat een licht gekleurde muur, een glinsterende oppervlakte en, het sterkst van alles, goudpapier, aan de pop een lichtere kleur en veel meer goudvlekken bezorgt, dan een donkere omgeving doet. Een zwarte omgeving geeft bijna zonder uitzondering zeer donkere poppen, de meeste zonder een spoor van goud.
Na dezen rusttijd laat de rups zich voorover vallen, dat wil zeggen de pooten laten los van de muur, de tak of de flesch; behalve de beide achterste pooten, de zoogenaamde naschuivers. Dicht bij die naschuivers ziet ge duidelijk een aantal fijne zijdeachtige spindraadjes tot een vlokkig bosje vereenigd; dit pluis speelt een belangrijke rol bij de metamorphose, zooals ge straks zult hooren.
En daar hangt nu de rups met den kop omlaag. Vele rupsen, die zich vrij, dat is zonder spinsel of kokon, verpoppen, laten de kop neervallen aan een draad, die evenwel meest breekt of op andere wijze verdwijnt, zoodra het dier eenmaal hangt.
Bij enkele Atalanta-rupsen heb ik duidelijk deze draad waargenomen, bij andere weer met zekerheid kunnen uitmaken, dat ze zich zonder draad lieten vallen.
Trouwens de Atalanta's werken lang niet alle op de zelfde wijze; vele verpoppen zich in een dor blad, andere in een gaaf. Maar nog een van de belangwekkendste dingen, die bij dit natuurverschijnsel, dat werkelijk voor den oplettenden waarnemer een wonder mag heeten, kan men soms bij Atalanta opmerken.
Enkele, dus lang niet alle Atalanta-rupsen nemen den
