45
te verkorten, een partij schaak gespeeld, met de flesch, ik bedoel de rupsenflesch, naast ons, tot ik kon zeggen nu is het tijd, om op te gaan letten.
Maar waren de rupsen aangeraakt of op andere wijze gestoord in de tweede of derde periode, dan duurde het wel eens een uur langer.
Tot een paar minuten vóór de gedaante-verwisseling begint is er geen beweging in de hangende rups te bespeuren.
Daar begint plotseling een trilling door 't schijnbaar doode en zeer doffe lichaam te gaan, op de trillingen volgen golvende bewegingen, alsof er binnen in de rups iets beurtelings ingetrokken en uitgerekt werd.
Dan weer eenige seconden rust, nog weer en nu heftige beweging, 't worden rukken en schokken, eindelijk na één of twee minuten barst de rupshuid dicht bij den kop; de leege kophuid wordt tegelijk met de eerste ringen door de heftige beweging van de pop op zijde geduwd en meer en meer wordt de dorre, rimpelige huid naar boven opgewerkt. De helft van de pop, die nog dofgroen is, wordt zichtbaar en nog meer schrompelt de leege huid ineen en wordt tot boven aan, dus tot aan het staarteind van de pop opgeschoven onder voortdurende heftige wringende en draaiende bewegingen van de pop.
Maar nog zijn de naschuivers aan de flesch of het takje vastgehecht, daar komt het staarteind te voorschijn. Dus de pop is een oogenblik geheel los van de oude huid en moet vallen. Dit is het kritieke moment. Nu evenwel gebeurt er iets dat een wonder boven wonder mag heeten. Met een snelle en zelden missende zwenking haakt zich de pop met de staartpunt in 't boschje zijden vezels, dat de rups vroeger gespannen heeft en behoedt zich zoodoende voor vallen. Dit gaat vaak zoo snel in zijn werk, dat het alleen bij de grootste oplettendheid is waar te nemen.
