86
zijn mij tenminste, toen ik begon, heel wat vlinders op die wijze door 't schuiven van het papier beschadigd, heel vaak ook zat het papier niet strak genoeg, zoodat de ondervleugel weer onder den bovenvleugel schoof.
Ik vond al gauw een ander middel; misschien ook wel heb ik 't van een schoolkameraad geleerd, dat weet ik zoo net niet meer, Ik stak een speld achter den dikken ader van den bovenvleugel, zoowat midden in, De speld gaat er dan zoo diep door als noodig is, om de vleugel in de gewenschte houding op te trekken; ligt de vleugel goed, dan moet de speld een eindje in de turf gedrukt worden. Die bovenader van de voorvleugel is stijf genoeg, om door de speld gehouden te worden, en het kleine gaatje, dat door den speld ontstaat, is later alleen terug te vinden, voor hem, die weet dat het er in zit. Op dezelfde wijze worden de achtervleugels symmetrisch geplaatst, dat wil zeggen: de linkerzijde moet ook in stand gelijk zijn aan de rechterzijde. Soms is éen der sprieten neergevallen. Een speld wordt er onder gestoken, en de spriet, die tegen de speld rust, zoolang opgeschoven tot het geheel de gewenschte opgerichte houding heeft. Doch dit is maar beginnerswerk. Later moet ge het op spanblokjes met papieren of linnen strookjes gaan leeren.
Zoo laat men den vlinder 3 of 4 weken staan op een plek, die niet zonnig en niet vochtig is. Zorg ook dat er geen muizen bij kunnen komen. Dan neemt ge de spanspelden weg en licht de vlinder bij de speld, die door 't borststuk steekt, van de turf. Die speld mag nu niet hooger of lager in 't lichaam geschoven worden, anders wordt het gat zoo wijd, dat de vlinder er af zakt.
Er zijn ook spelden zonder knoppen en met punten aan beide zijde te krijgen; die hebben het voordeel dat men den vlinder ook eens onderst boven kan zetten, als men
