Pagina:Herman Gorter, Verzen (1890).pdf/73

De lucht was geel als geele chrysanthemen —
weien goudgroen in fonklende atmosfeeren
van misten — goudgesmolten horizonnen —
door goudzongloedend miststrooigoud verduisterd.

Een gouden licht ter wereld gouden twijfel,
overal, overal, koninklijk twijfel,
twijfelend goud, gouden vertwijfeling.

Troonden onz' harten in het gouden duister,
in 't goud onz' oogen als kristallen kronen.

---