Index:Herman Gorter, Verzen (1890).pdf

Titel	Verzen van Gorter
Auteur	Herman Gorter
Jaar	1890
Uitgever	W. Versluys
Plaats	Amsterdam
Bron	pdf
Voortgang	Proefgelezen — Alle pagina's van het werk zijn proefgelezen, maar nog niet gecontroleerd

Pagina’s

Omslag - - - ft - Titel - 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 - Inh. - - - -

 

V E R Z E N

DOOR

HERMAN GORTER

 

---

 

AMSTERDAM — W. VERSLUYS

Inhoud
(maakt geen deel uit van het oorspronkelijk werk)

• Toen de tijden bladstil waren, lang geleen
• Ik zat toen heel stil te werken
• O als de zon schijnt
• Wij zilvren wezens, nevellichten, gewassen
• Gij zijt een stille witte blinkesneeuw
• O koele zwarte ademen van den nacht
• De zon. De wereld is goud en geel
• De stille weg
• In de zwarte nacht is een mensch aangetreden
• De boomen waren stil
• De heide is maar stil
• Het is weebleekerig grijs
• Een kind dat altijd verlangt
• Beweging is vóór me ongewis
• Ik ben alleen in het lamplicht
• Toen zag ik je
• Ik zat eens heel alleen te spelen
• Gij staat zoo heel, heel stil
• Schaduwen wand'len in haar oogezalen
• Mijn liefste was dood
• Ik proefde de lauwe luchten
• Voel je den nacht
• De lente komt van ver, ik hoor hem komen
• Het strand was stil en bleek
• Hè ik wou jij was de lucht
• Dit zijn de bleeke, bleeklichte weken
• Ik was toen een arme jongen
• Haar oogen tinkelkelken
• Stil zit ze, kijkt voor zich
• 't Is zwart en donker
• Het was in den zwarten nacht
• Het regende in de stad
• Zacht kwam ze als jonge sneeuw
• En ik bij de stille zeeën
• De lucht was geel als geele chrysanthemen
• Gij zijt een bloem, een lichte roode bloem
• In de stilte van de stad
• 's Avonds in 't donker doet ze de oogen dicht
• Onz' hoofden weenen en zijn genegen
• 's Nachts dan is 't leven haar zoo hel en roode
• Toen bliezen de poortwachters op gouden horens
• Ik zat eens heel alleen te denken
• De straalpralende dag
• Het gouden zongezwier
• 't Is alles weenen, de storm, het huis
• Een roode roos is in mijn hand
• Mijn handen zijn zoo heet
• Ergens moeten toch zijn de lichte watren van haar oogen
• In de verte zag ik blanke wateren
• Ik had zoo lang rondgeloopen
• Ik wilde ik kon u iets geven
• Ze zat daar rechtop en keek
• Ik lag te slapen op mijn bed
• Ik liep 's avonds door mijne stad
• Samen te loopen tusschen breede zeeën
• Zachtlichte lentenen
• Laat ik nu denken hoe dat alles was
• In een grijs huis en in een kamerlicht
• Zie je ik hou van je
• Het was dien avond zoo stil
• 'k Heb mijn oor tegen zooveel stemklokken geleend
• De grijze lucht als een satijnen waaier
• Avond. De heuvels vallen vaal
• De lucht was fijn. Avond
• Blinkend licht splinterde fijn
• Daar ligt dat water — dat schitterende water
• Mijn grijze tintelreine
• Gorter/Stil grijs lichtrood leeft ze
• Al die grijze dagen
• In den heeten nacht een heet zwart grijs korenveld
• Gebenedijde
• Er was veel goud eikegeel
• Er was toen sneeuw op 't mos
• Gorter/Nu schijnt de zon op straat
• Twee lampen schijnen
• Dat kouwe vleesch van een ander
• De lente — ik sta midden in haar
• De boomen golven op de heuvelen
• De gonsregen, regen
• De lamp schijnt, de kamer is open
• Aldoor dat metalen ruischen van de metalen stralende zee
• De zee buiten grijs, zilverig, regenig, lommerig, in wolke' cirkelgespreide
• De golven en hun òver voorovervallen
• Leven, zoele omsomberde even inschitterde