Pagina:Herman Gorter, Verzen (1890).pdf/70

en het zacht neerzinken
en het opblinken
van willend lachen om het lijf heen.

En het luisteren begon
in de stille kamer —
en het stilzitten begon
voor de gladde ramen
en het ver weg zijn als een droom —
en het luistrend hooren

naar het geboren
worden geluiden als een droom —
En de wereld hooren
en de wind hooren
en het zonlicht hooren
en de nacht hooren

en het stappen van den lichttijd,
ze was onderwijl gekwijn,
o, ze was zeegeween,
o hare vroolijkheid,
o hare droevigheid
konden nog flauwlicht zijn
als sneewigheid.

---