32
deze gevolgen kan het Proletariaat de verantwoordelijkheid niet op zich nemen.
Maar ook zelfs als revolutionaire eischen, als eischen door het Proletariaat zelf gesteld, om hun regeeringen te doen weigeren, en daardoor de revolutie te ontwikkelen, kunnen deze beide niet gelden. Want zoodra een regeering in een zeer slechten toestand komt, neemt zij ze aan (zooals Duitschland in 1917), stelt zelf deze eischen der arbeiders, zegt tot de arbeiders: ziet, wij willen hetzelfde als gij, en breekt daarmede een kracht der revolutie.
Geen annexaties en geen schadeloosstellingen zijn geen uitweg voor het Proletariaat uit dezen oorlog[1].
Evenmin als uit het Imperialisme zelf, bestaat er een uitweg uit dezen oorlog.
Dit is juist het vreeselijke van den toestand, waarin het Imperialisme de kapitalistische maatschappij heeft gebracht. Niets geeft beter het katastrophale karakter van het Imperialisme en van dezen oorlog aan.
De kapitalistische naties kunnen geen werkelijk verzoenenden vrede vinden, noch in dezen oorlog, noch er na. Zij moeten in dezen oorlog en er na tot een altijd grooter bloedbad verder gaan.
En het Proletariaat kan onder het Imperialisme noch den imperialistischen oorlog, noch ook een imperialistischen vrede willen. Want deze en iedere imperialistische oorlog beteekent nog vreeselijker Imperialisme, en iedere imperialistische vrede nog vreeselijker nieuwen oorlog.
Zoowel uit dezen oorlog als uit het Imperialisme bestaat er dus voor het Proletariaat maar één uitweg: de Omwenteling.
De kapitalistische Regeeringen van Engeland, Frankrijk en de Vereenigde Staten, de Sociaalpatriotten en Pseudo-Marxisten van alle landen, de Meerderheids- en Minderheidssocialisten van Duitschland, Engeland, Frankrijk en de Vereenigde Staten, die alle van hun macht afstand deden, en ze gaven aan den Generale Staf, die geen enkele werkelijke poging deden tot vrede, die de geheele verantwoordelijkheid hebben voor den oorlog en voor zijn duur,
- ↑ Wij laten hier nog weg, dat deze voorwaarde landen als België, Polen, Servië geheel en al in het ongeluk zou laten. Daarvoor kan het Proletariant toch ook zeker niet de verantwoordelijkheid op zich nemen.
