46
Dus de gewapende, gewelddadige Revolutie is overal waarschijnlijk.
Wij spreken dus van de Revolutie in den meest algemeenen zin, en verstaan er onder zoowel de vreedzame als de gewelddadige Revolutie, zoowel de langdurige als de korte, zoowel die tijdens den oorlog, als die na den vrede.
Na dit vooropgesteld te hebben, willen wij overgaan tot het onderzoeken van de uitvoerbaarheid der Revolutie.
Het Kapitalisme is, om den oorlog te kunnen voeren, gedwongen geworden de wereld-productie en -distributie te regelen.
Het heeft de industrie, de mijnen, den landbouw, de spoorwegen, de scheepvaart, de banken of aan zich getrokken, of onder zijn beheer gebracht. Het heeft de verdeeling van de noodzakelijkste levensmiddelen en van zeer vele grondstoffen in handen genomen.
In alle oorlogvoerende landen, maar ook in de nog neutrale staten van Europa en Noord-Amerika, en voor een deel zelfs in Azië, Afrika, Zuid-Amerika en Australië.
Wat men voor onmogelijk hield, wat de Kapitalisten en de reformistische Sociaaldemocraten voor onmogelijk hielden, een totale gecentraliseerde regeling der productie en distributie in den kapitalistischen staat, het is aanwezig.
Een vaste regeling van het grootste deel der maatschappelijke economie is aanwezig.
De nood, de ijzeren noodzakelijkheid, heeft in drie jaren, de oorlog heeft in drie jaren, door den nood, datgene tot stand gebracht, waarvoor in vredestijd misschien nog een halve eeuw noodig was geweest: de maatschappelijke regeling van den arbeid.
Het Socialisme echter berust op de maatschappelijke regeling van den arbeid, der productie, en der distributie.
De grondslag voor het socialisme is dus aanwezig.
Het Kapitalisme in zijn hoogste ontwikkeling, het Imperialisme, de strijd om de wereldmacht, heeft den grondslag: de centrale regeling der wereldproductie en der werelddistributie voor het Socialisme gelegd.
Het Proletariaat staat plotseling voor datgene wat het eerst over tientallen van jaren verwachtte: de materieele middelen om het Socialisme te vestigen en op te bouwen.
