tonge ſpeelt, hebbende een Tirſus of ſcherpe spieſſe in de hand, met deſe omſchrijvinge Irridens cuspide figo, Al grenickende, boor ick haer een els door den neus.
Furore Poetico. Soeckt Poetiſche drift.
Furto. Dieverye.
_p_090_Furto.jpg)
EEn bleeck Ionghman, gekleet met een Wolfs vel, mette armen en beenen naeckt, en mette voeten gevleugelt, en dat in de middernacht, houdende in de ſlincker hand een beurſſe, en in de rechter een Mes met een haeck of breeck-yser, en een dieve ſlonſe: hy ſal haeſe-ooren hebben, en ſijn weſen ſal ſeer nau toeluyſtrende en opmerckende zijn.
Iongh is de Dief gemaeckt, om de onbedachtheyt en onvoorſichtigheyt, die den jonge luyden meeſt eygen is, uyt te drucken, doch allermeeſt der geener die ſich totte Gauw-dieverye begeven, daer zy nochtans daegelijx; de ongeluckige uytkomſten van haere Broerkens, die op de Gauw-dieverye uytgaen, ſien, en die ſich niet beteren, ten zy die op ’t laeſte in den baſt, of door een kenpen venſter komen te ſien.
De bleeckheyt van ’t geſicht en de ooren van den Haes, betoonen het geduerigh vermoeden en de geſtaedige vreeſe, waer in de Dief leeft, vreeſende altijd ontdeckt te zijn, en daerom vliet en haet hy het licht, weſende een vriend van de nacht, die een gunſtige medegeſellinne van haere oneerlijcke wercken is.
Met een Wolfs vel is hy gekleet, want de Wolf leeft alleen van anderer luyden goederen, en van den roof, gelijck de Dief, diewelcke door ſijn lichthoofdigheyt en met dieſelve gedachten gelooft, dat hy tot ſijn voornemen ſal geraecken.
Het dieveſlonsjen, breeckyſer, en het beurſe ſnyers Mes, hebben geene uytlegginge van noode.
De bloote armen en knyen bedieden de gauwigheyt, en de vleugels aen de voeten, de ſnelligheyt, die de Dief met groote naerſtigheyt ter hand neemt, uyt vreeſe van de verdiende ſtraffe.
Furto. Dieverye.
Een Ionghman met korte kleederen, een Mutsjen op ’t hooft, met vilte of wolle ſchoenen, in d’eene een dieveſlons, en in d’andere breeckyſers en een ladder van touwen gemaeckt, ſijn kleed ſal vol groote hummelbyen beſaeyt weſen.
De Byen worden op ’t kleet gemaeckt, mogelijck om datſe overal uyte bloemen het ſoete rooven, en te gelijck in haere korven ſleepen, of om nae te bootſen de fucus of hommel, een valſche ſlagh van Byen, die anders niet doet als den honigh te ſteelen, die door anderer vlijt en ſloverye is verſamelt, even als de Dieven doen, die eens anders goed verteeren, dat met ſweet en armoede verkregen is, waer van Virgilius in ſijne Æneas i ſinght Ignavum petus &c.
Het Byken naerſtigh om haer buyt,
Drijft d’hommel van haer korven uyt.
Servitu. Dienſtbaerheyt, Slavernye.
EEn onthulde Maeghd met korte en beknopte witte kleederen, hebbende op haere ſchouderen een jock of een groote ſwaerwichtige ſteen, zijnde de voeten naeckt en gevleugelt, wandelende door ongemacklijcke
