ſoo verlieſt hy ſijne verkregen Eere, want de Eere vlucht voor dieſe ſoeckt, en volght die geene die daer voor vlucht. Ydele ſotheyd van den Menſch, die ſich tot het goede ſchickt, uyt liefde van de brooſe Eere: en die niet te vooren ſiet dat dat goed ’t geene hy ter hant neemt, quaed is, om dat het niet wort gedaen uyt liefde van God, diewelcke het opperſte goed is, onſe eenige wit en waerachtigh eynde, en om de eeuwige Eere te verkrijgen? Waer van roemt ſich doch de Menſch? Van Wijsheyd? De roem van Wijsheyd is ſchande, ſeyt de Wijſe Man cap. xvii. Die ſich roemt dat hy wijs is, is een weet-niet. Daerom ſpreeckt de wijſe Philoſooph, Dit alleen weet ick, dat ick niet weet. Waer uyt mede geoordeelt wierde, dat hy ſich roemde, als diewelcke wilde gehouden zijn veele te weeten: Daerom dees ander looſer zijnde, wilde veel liever ſeggen, Noch ick weet voorwaer niet of ick niet weete. Maer waerom bemoeyt ſich dan de Menſch in eenigh werck te maecken? om aen de toekomende eeuwe ſijne wijsheyd en kenniſſe te vertoonen? en waerom verſpreyt hy ſijn naeme door de Werreld? of waerom drijft hem deſe ydele Eere: Want hy wort ſelf in ſijn leven van weynige bekent, en of zy hem al van ’t geſichte kennen, ſoo kennen zy doch de deugd deſſelven en ſijne wercken niet, en ſoo veele als ſijn naeme door ſijne wercken is bekent, die hem door ’t geſicht niet kennen, daer van verkrijgen zy doch by haer leven de gewenſchte Eere niet: Niet min verkrijgen zy oock dieſelve door den toekomenden tijd, want de langheyd en de veranderinge van de tijden onderdruckt het goed gerucht van de verledene dingen. Maer wat ſmaeck ſullen zy gevoelen, datſe, nae haer dood, ſouden werden vermaert? Iae hooren zy niet dickwijls in haer leven met warsheyt, alſſe mercken dat haere wercken van de quaedaerdige en van de veelheyd en verſcheydenheyd van neuswijſige oordelaers werden beknabbelt, vindende datſe in plaetſe van Eere die ſullen laſteren? De Profeſſoren van eene wetenſchap en konſt, achten ten meeſtendeel niet veele eens anders wercken. ’t Is op ſeeckere tijd gebeurt, dat in een ringh van geleerde Mannen, aengetrocken wierde een plaets uyt Titus Livius, waer op een Spaenſch Godgeleerde, die treflijck was in ſijne konſte, vraeghde, Wat was Titus Livius voor eene? en waer van handelde hy? alſo dat de Eere van dien eedelen Schrijver, en van de Romeynen, waer van hy handelde, deſen gantſch onbekent was. En wat Livius belanght, dieſelve, als Plinius getuyght, aen den Keyſer Veſpaſianus, roemde dat Livius ſoo veele Eere hadde verkregen, dat hy oock niet meer behoefde te ſchrijven: nochtans is ſijn Roem en Eere aen yder geleerde niet bekent, veel min noch aeh die geene die van minder aenſien zijn: ’t is een ſwaere ſaecke de Eere te verkrijgen, die men ſoeckt, en dat by een yder Menſch, en in alle plaetſen. De Cortegianen of Hovelingen die ſich roemen dat zy op den hooghſten trap, en de meeſte gunſte in ’t Hof hebben, zijn van ydele Eere opgeblaſen, denckende dat zy de meeſte ter Werreld zijn, en dat haere naeme vermaert en bekent is van de Indiaenen af totte Mauritaenen toe. O! hoe ſeer bedriegen ſich die geene, die wy weeten dat ſich laeten noemen de voornaemſte Hovelingen van den Koningh van Vranckrijck, van Spagnien en van den Keyſer? en deſe weeten niet van die, noch die van deſe: en ſelve zijnſe in Romen noch van al den Eedeldom geacht noch bekent. Maer wat ſegh ick van de Hovelingen? Hoe veele Princen, Baroenen en Prelaeten zijnder in de Werreld, wiens naeme ons is onbekent, en ſoo men van d’eene weet, van d’ander weet men niet met alle. Hoe veele opgerechte beelden, wapenen van Princen en krijghsruſtingen ſietmen in de Palleyſſen, Templen en Begraefniſſen die ons onbekent zijn? De aldergrootſte eere en die ſich wijtſt verſpreyt, behoort den Romeynen toe: En niet te min is haere eere ten tijde des Reedenaers, als zy victorieuſelijck de overwinninge uyt Africa, Parthen, en andere verre gelegen plaetſen des Werrelts, hadden verkregen, niet over de reviere Ganges, noch over aen bergh Caucaſus gepaſſeert. Waer over in den droom van Scipio, diewelcke van M.T. Cicero is verſiert, Africanus aldus ſpreeckt: Heeft wel iemants naeme en lof onder ons, uyt deſe bekende en bewoonde Landen, deſen bergh Caucaſum, dien ghy ſiet, konnen over klimmen? of de reviere Gangem konnen overſwemmen? En wie ſal in de andere deelen van het Ooſten, Weſten, Noorden of Zuyden uwen naem hooren? Deſe deelen des Werrelts dan afgeſneden zijnde, kondy
Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/125
Deze pagina is proefgelezen
103
103
Eere of Roem die ydel is. Vana Gloria.
voorwaer
