Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/131

109

109

Eere of Roem die ydel is. Vana Gloria.

 So wy hoorden ſeggen van eene die wijſer is als Vlyſſes, of als Salomon ſelve, Mijn lof reyckt aen den Hemel, wy ſouden daeroin lacchen en oordeelen, dat hy niet wijs was maer ſot. Te meer ſal men lachen, als men dit hoort van eenen kaelen vreemdelingh, die van ons niet is bekent. Hoe komt dan dat ſijn roem en lof ſoo is verheven, daer hy hem nochtans aen Alcinous openbaerde, die niet wiſte wie hy was? En dat dit waer zy, ſoo ſagh Alcinous, dat Vlyſſes bitterlijck klaeghde, dies hy hem vraeghde waerom hy dus jammerde, hoe ’t met hem was, hoe hy heete, en van waer hy was? Hy antwoorde: Ick ben Vlyſſes. Alcinous, nae dat hy hem in ’t lange hadde aengehoort, ſeyde dat hy hem niet kende, noch min door ’t geruchte: alſoo hy in ’t midden van ſijn elfde Odyſſea aldus ſeydt: Van ’t aenſien kan ick niet oordeelen of ghy een Gauwdief of een Bedrieger zijt, gelijcker veele zijn, die als Landloopers over al ſwerven, en klaegen met bedrogh, met lietjens en met logenen, ſich beroemende dat zy dit en dat gedaen en geſproken hebben, maer ghy hebt een fraye maniere van ſpreken en goed overlegh. Maer genomen dat de Keyſer Alcinous hem door ’t gerucht kende, ſoo betaemde het Vlyſſes niet van ſich ſelve te roemen, dat ſijn lof den Hemel bereyckte. Gelijck oock Virgilius, Homerum volgende, mede doet. Men kan ſijn lof en eere aen andere en dat met achtbaerheyt wel te kennen geven, ſonder datmen ſelf ſijn naeme met ophoopinge van woorden, en byvoeginge van bynaemen en loftijtelen, uytbreydt. Neſtor roemt ſich oock te ſeer, ſpreeckende met den Keyſer Agamemnon en met den Koningh Achilles, dieder was de dapperſte Held van de Griecken: jae hy komt van ’t roemen aen ’t verachten, ſeggende tot haer: Ick hebbe gehandelt met Mannen die veel dapperder waeren als ghy zijt, waer by ick oock altijd hoogh geacht ben geweest. Hy hadde mogen de grootheyd verbreyden, van die geene waer mede hy in ſijne Ieughd hadde verkeert, ſonder dat hy tot ſoo een ſnoode vergelijckinge was gekomen, ſtreckende tot kleyne achtbaerheydt van die Princen, mette welcke hy ſprack. Achilles ſprack al te vermetel totten Keyſer Agamemnon, in tegenwoordigheyt vaa alle Griecken, Ghy hebt my niet genoegh geeert, ſeyde hy, als zijnde de dapperſte van alle Griecken: en klagende aen ſijn Moeder Thetis, beveſtighde hy ’t ſelvige. Hy hadde groote oorſaecke om ſijne redenen en de verkeerde daeden van Agamemnon aen te wijſen, ſonder dat hy ſich ſelf ſoude beroemen de dapperſte der Griecken te weſen: Voorwaer diergelijcke redenen maken hem opgeblaſen en onbeſchoft, gelijckſe oock van Cicero in ſijne Tuſculaenſche vraegen aengemerckt zijn, daer hy ſeyt, Wat kander lelijcker zijn als de Homeriſche Achilles. Hy ſpreeckt wel op een billijcke maniere in ſijne ix Iliade, als hy weygert weder te keeren in den dienſt van Agamemnon, ſeggende tot Vlyſſes, Ajax en Phænix ſijne Geſanten, dat hy altijt hadde gevochten, en ſijn leven gewaeght in den dienſt van Agamemnon, hebbende ter Zee verovert twaelf Steden, en te Lande elf, hebbende gekregen veele kaſten vol koſtelijcke ſchatten, die hy alle aen Agamemnon hadde overgegeven. Want dit alles ſeyt hy niet om ſich te roemen over ſijne overwinningen, maer om ſijne oprechte daeden, van ſijne dienſtbaerheyt, te doen blijcken, en het onrecht, dat hem tot vergeldinge deſſelven wierde aengedaen. Want de goede daeden op te haelen, tot ſijnder beſcherminge, en om ſich ſelve te ontſchuldigen, is de eerſte oorſaecke die Plutarchus toelaet, in ſich ſelve te prijſen. Derhalven neemt Ariſtides geen gelijcke voordaed, want in Achilles was ’t in dit geval noodigh, dat hy ſijne dappere daeden verhaelde, die in der waerheyt waeren geſchiet, te meer hy dit alleene ſlechtlijck verhaelt, ſonder daer door ſijn lof uyt te breyden: Maer ’t was Ariſtides niet noodigh, en ’t betaemde hem niet, ſijn eygen vertooghreeden te prijſen. ’t Wordt wel toegeſtaen, datmen ſijne wercken verdedight en ſtaende hout, datmen wel heeft gedaen, alſſe van andere onderdruckt worden: Maer alſoo die noch van niemant gelaſtert waeren, ſoo paſte hem niet dieſelve eerſt te prijſen, noch ſtaende te houden dat hy wel gedaen hadde, in ſich ſelve te prijſen, als wanneer hy beriſpt wierde, dat hy ſich ſelve hadde geroemt. De grootſte Redenaer van alle de Griecken, ſal hem overtuygen, ſeggende dat het geen beſtandigh Man betaemt, die van eenige beſondere geleertheyt is, alleen eenige dingen

O 3 te