Naar inhoud springen

Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/132

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
110
110
Eere of Roem die ydel is.Vana Gloria.

te ſeggen die hooghmoedigh zijn, en tot ſijn eygen lof ſtrecken, maer hy ſal oock beſchaemt worden, als hy ’t, van andere, hoort ſeggen. Die geene, die van alle waere leeringe vreemd zijn, daer van zy ſich nochtans roemen, brengen door haere onwetentheyt dingen van haer ſelve voor den dagh, die oock moeylijck zijn om hooren. Overſulx ſal niemandt de Trompette van ſijn eygen lof blaeſen, ’t zy oock oft waer of logen zy.
De Weſpe, diewelcke ſuyſelende om hoogh vlieght, is een groote ſlagh van Byen oock hummels genoemt, diewelcke een geluyt van ſich geven, zijnde onbequaem om honigh voort te brengen, maeckende haere cellen van kley, doch binnen zijn zy ledigh van werck: een ſeecker bequaem beeld van een ydel roemſuchtigh Menſch, die gemeenlijck veele hooghdravende woorden heeft, en veele de vlagge voert, maer in de reſt is hy onbequaem, bouwende kaſteelen in de locht, gedachten die bloot zijn van kenniſſe en wijsheyd, van kley en dreck te ſaemen geſtelt, overmits dieſelve gegrondet zijn op de ydele Eere van de aerdſche dingen. Deſe zijn ſoodaenige Menſchen, als Theophraſtus in ſijne merckteeckenen van de zeedekonſt beſchrijft, onbequaem, ſtaetſuchtigh, ſwetſers, diewelcke vergeleken worden, by die geene, die opgeblaeſen voor den dagh komen en hovaerdigh, met welrieckende weytſe bonte kleederen, met Lackeyen en Moeriaenen achter haer: Om datſe te meer beſchouwt ſouden werden, draegende ketens aen den hals, en eedelgeſteenten op ’t hoofd: diewelcke oock in ’t minſte watſe doen, een ydele gemaeckte ſchijn van eere ſoecken, vertoonende ſich daer na ſtatigh by ’t volck, houdende ſchier een ygelijck op, die haer tegens komt, gevende reden van haer bedrijf, en op yder woord ſchier een uytlegginge maeckende. Die geene, die met een ſchaedelijcke pocherye braveeren op den Adel, en van haere Voorvaders, als mede op haere Rijckdom en waerdigheden, noodigende anderen tot haeren huyſe, niet uyt een beleeftheyt, maer uyt ydelheyd, op dat haere prachtige cierſelen en haer overtollige frayigheyt magh werden beſien, die men oock geen meerder verachtinge kan aendoen, als datmen de noodinge niet aenneemt, noch niet let op ’t geene, waer in zy achten dat haere grootsheyt beſtaet: Die geene, die boven al en over al de voorſittinge, de hooger hand en de voorgangh nemen: Die geene die ſich laeten duncken, dat zy by een Prince wel geacht zijn, en ſtaen grootſer en ſtaetiger als de Prince ſelver, en inſonderheyd buyten de Caroſſen. Die geene die om datſe ſchijnen groote koopmanſchap en handelinge te drijven, en oock dingen van grooten gewichte te doen, de luyden van ter ſyden aftrecken, en dat om beuſelingen, luyſterende de Menſchen dit en dat in d’ooren, even ofſe heymelijcke aenſlaegen hadden te verrichten, die zy in ’t openbaer niet dorſten ſeggen. De geene, die haere tijtelen en opſchriften toonen, van datſe ſeer doorluchtigh zijn, en oock wel dickwijls van de allerdoorluchtighſte: ſeggende dat zy dagelijx brieven krijgen, nu van die, dan van dees Prince: Iae zy vertoonen ſich, als dat zy ſeer wel by haer zijn geſien, niet als gedienſtige, maer als ydele roemſuchtige, om te doen verſtaen dat zy alles by den Prince vermogen: Met duſdanige lichtvaerdigheyt worden zy gevoet, en zijn ſoo wel onnut voor haer ſelve, als voor andere: weſende al haere vlijt en naerſtigheyt in de ydelheyt geveſtight, ’t welck ten laeſten met een barſt of geluyt in korter tijd verdwijnt: ſulx dat alle pracht en Eere van de Menſchen in deſe Werreld, met een barſt en weerſlagh vergaet, gelijck David ſeght: Haere gedachteniſſe is met een barst of geluyt vergaen.

Ethica. Soeckt Zeedekonst.

Honesta. Eerbaerheyt.

EEn Vrouwe met neergeſlaegen oogen, zeedighlijck gekleet, hebbende eenen ſluyer op ’t hoofd, die haer oogen bedeckt.
De deftigheyt van ’t kleed is een teycken van ’t eerlijck gemoed dat in den Menſche is, overſulx eeren wy en houden den perſoon, om ſijne deftige kleedinge in waerden, al is ’t ſchoon dat hy ons onbekent is, weſende de uytwendige dingen van den Menſch, kenteyckens van de inwendige, die op de volmaecktheyt van de ziele ſien.
De neergeſlagen oogen zijn kenteyckens van de Eerbaerheyt: Want de dertelheyt in de oogen ſwevende, ſoo gaet de Liefde of

Minne